Λίγα μόλις 24ωρα πριν από τις επαναληπτικές εκλογές της 17ης Ιουνίου και όσοι ποντάρουν στις ιδιωτικοποιήσεις και στα οφέλη που αποφέρουν (μεταξύ αυτών και ο πρόεδρος του Χ.Α. Σωκράτης Λαζαρίδης) θα πρέπει -στην καλύτερη περίπτωση- να βάλουν πολύ νερό στο κρασί τους…

Πρώτον, γιατί στις επικείμενες βουλευτικές εκλογές, είναι πιθανόν να βρει πρώτο κόμμα ο ΣΥΡΙΖΑ και να παίξει έτσι καθοριστικό ρόλο στην κυβέρνηση που θα σχηματιστεί. Σε ένα τέτοιο ενδεχόμενο, οι ιδιωτικοποιήσεις θα πρέπει μάλλον να ξεχαστούν, καθώς η συγκεκριμένη πολιτική παράταξη έχει εκδηλώσει πολλές φορές κατά το παρελθόν -και μάλιστα με έντονο τρόπο- την πλήρη αντίθεσή της.

Πολύ λίγα πράγματα θα πρέπει να περιμένουμε επίσης και στο μέτωπο της αξιοποίησης κρατικών περιουσιακών στοιχείων, καθώς μόλις πρόσφατα ο κ. Αλέξης Τσίπρας διαφώνησε δημόσια και κατηγορηματικά με την αξιοποίηση της έκτασης του Ελληνικού.

Τι θα γίνει όμως αν πρώτο κόμμα στις εκλογές έρθει η Νέα Δημοκρατία και τέλος πάντων σχηματίσει κυβέρνηση σε συνεργασία με άλλες πολιτικές δυνάμεις (π.χ. ΠΑΣΟΚ), που εδώ και καιρό έχουν υποστηρίξει έντονα τις ιδιωτικοποιήσεις;

Η απάντηση είναι πως ακόμη και σε μια τέτοια περίπτωση θα πρέπει να κρατάτε πολύ μικρό καλάθι, καθώς τα πράγματα -δύο χρόνια μετά την υπογραφή του μνημονίου- βρίσκονται ακόμη στο «άλφα μικρό».

Και ας πάρουμε για παράδειγμα την περίπτωση της ΕΥΔΑΠ, κατά τη χθεσινή γενική συνέλευση της οποίας το ελληνικό δημόσιο προτίμησε να μην παραστεί καν (η συνέλευση αναβλήθηκε για την 29η του μήνα)!

Το θέμα λοιπόν της ιδιωτικοποίησης-μετοχοποίησης -πες τε το όπως θέλετε- της ΕΥΔΑΠ ουσιαστικά βρίσκεται σε ιδιαίτερα αρχικό στάδιο. Η εταιρεία στέλνει κάποια στοιχεία στο ΤΑΙΠΕΔ και αυτό, λογικά, τα ελέγχει και τα επεξεργάζεται. Τίποτε παραπάνω…

Για παράδειγμα, κύκλοι της αγοράς θεωρούν πως είναι αδιανόητο να προχωρήσει οποιαδήποτε προσπάθεια σοβαρής ιδιωτικοποίησης της ΕΥΔΑΠ και της ΕΥΑΘ, χωρίς προηγουμένως να υπάρξει μια «φόρμουλα προσδιορισμού» της τιμής του νερού και μάλιστα να προβλεφθεί ότι η φόρμουλα αυτή θα ισχύσει για μεγάλο χρονικό διάστημα. «Για να θελήσει κάποιος να τοποθετήσει τα λεφτά του σήμερα, θα πρέπει να γνωρίζει τους εκάστοτε παράγοντες που θα επηρεάζουν την τιμή πώλησης του νερού. Δεν είναι δυνατόν να τίθενται κάθε φορά αυθαίρετες τιμές, που διαφέρουν απίστευτα από δήμο σε δήμο, και μάλιστα χωρίς κανένα σοβαρό κριτήριο», ειπώθηκε χαρακτηριστικά.

Και προς αυτήν την κατεύθυνση δεν έχει γίνει τίποτα…

Καμιά εξέλιξη επίσης δεν υπάρχει και στο ζήτημα των τεράστιων οφειλών του ελληνικού δημοσίου προς την ΕΥΔΑΠ. Πώς ο υποψήφιος αγοραστής θα θελήσει να βάλει το χέρι στην τσέπη και αν τελικά το πράξει με πόσο discount θα υπολογίσει το τίμημα που θα προσφέρει;

Τρίτο ζήτημα είναι οι μεγάλες οφειλές των ΟΤΑ προς την ΕΥΔΑΠ. Ενώ, δηλαδή, οι επισφάλειες των ιδιωτών πελατών προς την εταιρεία είναι πολύ χαμηλές (κάτω του 1%), οι «δεν πληρώνω» ή οι «πληρώνω όποτε μπορώ» της παρέας είναι αρκετοί από τους δήμους της Αττικής.

Ευτυχώς ο νόμος έχει αλλάξει και επιτρέπει πλέον την απευθείας σύμβαση της ΕΥΔΑΠ με τα νοικοκυριά (χωρίς τη μεσολάβηση των δήμων) οπότε -τουλάχιστον στο συγκεκριμένο ζήτημα- κάτι πάει να γίνει…

Τώρα, πότε τελικά θα γίνει, αυτό είναι μια άλλη, μεγάλη ιστορία!