Κανέναν δεν ικανοποίησαν τα αποτελέσματα του πρώτου τριμήνου των εταιρειών του κλάδου σιδήρου-χάλυβα, εκ των οποίων οι τέσσερις μεγαλύτερες είναι εισηγμένες στο Χρηματιστήριο της Αθήνας.

Η Έλαστρον (πρώην Καλπίνης-Σίμος) διεύρυνε τις ζημίες της από τις 118 χιλ. στα 2,35 εκατ. ευρώ.

Η Μπήτρος εμφάνισε και αυτή μεγαλύτερες ζημίες από πέρυσι (από -808 χιλ. σε -2,96 εκατ. ευρώ), όπως επίσης και η ΣΙΔΜΑ της οικογένειας Αμαρίλιο και η Σιδενόρ (από τις -509 χιλ. στα -3,8 εκατ. ευρώ).

Όσο για τη μικρότερη εκ των τεσσάρων (και για ορισμένους περισσότερο ευέλικτη) Αφοί Κορδέλλου, από κέρδη 108 χιλ. το πρώτο τρίμηνο του 2011, στο φετινό αντίστοιχο χρονικό διάστημα υποχρεώθηκε σε ζημίες 615 χιλ. ευρώ.

Τα αίτια είναι απλά: Από τη στιγμή όπου η οικοδομική δραστηριότητα έχει νεκρώσει και όταν δεν γίνονται επενδύσεις ούτε από τον ιδιωτικό, αλλά ούτε και από τον δημόσιο τομέα, τότε οι εταιρείες του κλάδου ψάχνουν πελάτες με το κερί.

Και μάλιστα σε «σκοτωμένες» τιμές, αν θέλουν να ποντάρουν βάσιμα στο να εισπράξουν τελικά τα λεφτά τους.

Όλα αυτά σε μια περίοδο όπου τα επιτόκια ανεβαίνουν.

Για όσες από αυτές έχουν δραστηριότητα στο εξωτερικό (π.χ. ΣΙΔΜΑ) αυτή αποτελεί μειοψηφικό ποσοστό των εργασιών τους, ενώ για τις υπόλοιπες οι εξαγωγές βαρέων προϊόντων γίνονται συνήθως έναντι πολύ χαμηλού περιθωρίου κέρδους.

Έτσι, λοιπόν, οι περισσότεροι παράγοντες της αγοράς ομολογούν πως η υπάρχουσα παραγωγική δυναμικότητα στην Ελλάδα είναι σαφώς υψηλότερη από αυτήν που τελικά χρειάζεται, τουλάχιστον με όσα ισχύουν σήμερα ή με όσα προβλέπεται να συμβούν στο άμεσο μέλλον.

Έχουν γίνει λοιπόν σκέψεις για συνενώσεις δυνάμεων, ωστόσο σε τέτοιες περιπτώσεις συμβαίνει συχνά η θεωρία από την πράξη να απέχει… παρασάγγας!