Η στήλη είδε για μία ακόμη φορά τα ψηφοδέλτια των κομμάτων να περιλαμβάνουν πληθώρα στελεχών του κομματικού σωλήνα (ορισμένα εκ των οποίων, φευ, ήταν «κατεψυγμένα» και υποβλήθηκαν σε ταχεία… απόψυξη, εν όψει μιας κακώς εννοούμενης κομματικής… πανστρατιάς), αλλά και πολλούς ανθρώπους του «θεάματος», που μάλλον επιστρατεύτηκαν με σκοπό την «άγουρη ψήφο» μέρους του εκλογικού σώματος.

Κατά την άποψη του Χαμαιλέοντα, πέραν της παρατάξεως που θα επιλέξει καθένας από εμάς, αυτήν τη φορά, έχει χρέος να επιλέξει με προσοχή και πρόσωπα.

Πρόσωπα που ίσως θα ήταν καλό να μην έχουν «ιστορία» μόνο στη πολιτική, ή στο «θέαμα», αλλά και στον οικονομικό - επιχειρηματικό στίβο, στους τομείς, δηλαδή, στους οποίους εστιάζει ο πυρήνας της οικονομικής κρίσης, έστω κι αν είναι λιγότερο προβεβλημένα.

Να ξέρουν τουλάχιστον τι λένε αλλά και τι διαβάζουν όταν υπογράφουν μνημόνια και άλλα τέτοια… βαρετά πολυσέλιδα έγγραφα, γεμάτα νούμερα και υπολογισμούς.

Τέτοια πρόσωπα υπάρχουν στις περισσότερες (αν όχι σε όλες) τις παρατάξεις. Θα αναφέρουμε δύο παραδείγματα με σημαντική επιτυχία στον χώρο τους, χωρίς αυτό να σημαίνει ότι δεν υπάρχουν άλλα. Δύο πρόσωπα που μεταξύ άλλων είδαν έγκαιρα την κρίση που ερχόταν, αλλά και τα λάθη στη διαχείρισή της, αφού επήλθε.

Ο Αλέξανδρος Μωραϊτάκης, γνωστός χρηματιστής και πρόεδρος του ΣΜΕΧΑ επί σειρά ετών, είναι σήμερα υποψήφιος με τη Νέα Δημοκρατία, Έκρουε τον κώδωνα του κινδύνου εδώ και χρόνια, αλλά και πίεζε να αδράξουμε χαμένες ως σήμερα ευκαιρίες, όπως η ανάδειξη της Ελλάδας σε χρηματοοικονομικό κέντρο του Νότου, στα πρότυπα μικρών χωρών της κεντρικής Ευρώπης.

Οι απόψεις του, ενίοτε προχωρημένες, αντιμετωπίστηκαν συχνά έως και με χλεύη, ο ίδιος όμως δεν τις εγκατέλειψε για κάτι «βολικότερο». Αυτό και μόνο τον ξεχωρίζει από πληθώρα πολιτικών που έχουμε γνωρίσει.

Ήταν δε -για να λέμε τα σύκα-σύκα και τη σκάφη-σκάφη- από τους λίγους που τα έβαζε συχνά με αυτό που αποκαλούμε τραπεζικό κατεστημένο, όχι τώρα, αλλά την εποχή όπου οι τράπεζες ήταν πράγματι παντοδύναμες - και είχαν σχεδόν μόνο… φίλους στα υψηλά κλιμάκια !

Ο Στέλιος Σταυρίδης, υποψήφιος της Δράσης, είναι γνωστός επιχειρηματίας. Προφανώς δεν είναι τυχαίο ότι η εταιρεία του, πέραν της οικονομικής επιτυχίας, αναδείχθηκε τρεις χρονιές «εταιρεία με το καλύτερο εργασιακό περιβάλλον» στην Ελλάδα και μία σε όλη την Ευρώπη.

Μεταξύ άλλων, εικάζουμε, θα είχε πολλά να μεταλαμπαδεύσει σε παραδοσιακούς «αριστερούς», αλλά και σε «δεξιούς», για το πώς εναρμονίζονται στην πράξη, τα συμφέροντα εργοδότη και εργαζομένου, κάτι που στη χώρα μας σπανίζει γενικώς.

Όχι τίποτε άλλο, να σπάσει και η μονοτονία των γνωστών επαγγελμάτων που έχουν κατακλείσει τη Βουλή…