Το δισάκι της στον ώμο και έξω από το ράφι. Τον δρόμο αυτόν επέλεξε προ ημερών μία ακόμη ελληνική επιχείρηση, η οποία αποφάσισε να σταματήσει να προμηθεύει με εμπόρευμα τον μεγαλύτερο λιανέμπορο της χώρας.

Η εν λόγω επιχείρηση, από τον χώρο των τροφίμων, δεν είναι η μοναδική. Οι παροικούντες την Ιερουσαλήμ υποστηρίζουν ότι η λίστα με τους Έλληνες -κατά βάση- προμηθευτές που έχουν αποφασίσει να γυρίσουν την πλάτη στη συγκεκριμένη αλυσίδα μεγαλώνει μέρα με τη μέρα.

Αποτέλεσμα οι καταναλωτές να μη βρίσκουν σειρά επώνυμων προϊόντων, οι προμηθευτές να ελπίζουν ότι μέσω αυτής της πίεσης θα ικανοποιηθούν οι απαιτήσεις τους και η αλυσίδα να χάνει μερίδια και πελάτες.

Το «καλό» είναι ότι ανοίγει ο δρόμος προς το ράφι σε παραγωγούς οι οποίοι ούτε και στα πιο τρελά τους όνειρα δεν θα μπορούσαν να φανταστούν τη μέρα που θα αποκτούσαν προβεβλημένη θέση στο ράφι.

Φυσικά το ράφι κοστίζει, πόσο μάλλον αν για να πληρωθείς απαιτούνται γερό στομάχι, αντοχές και φυσικά χρόνος…

Την ίδια ώρα, και χωρίς να το έχει επί της ουσίας σχεδιάσει, λόγω των τελευταίων εξελίξεων, ο συγκεκριμένος λιανέμπορος εξελίσσεται σε discounter, για να μην πούμε σε hard discounter, αφού όπως πάει το μεγαλύτερο μέρος του εμπορεύματός του θα αποτελείται από ανώνυμο προϊόν.