Από τις αρχές του 2010 έως και πριν από λίγους μόλις μήνες, μεγάλη απήχηση στη χρηματιστηριακή μας αγορά είχε η θεωρία των ελληνικών «φιλέτων». Των εγχώριων μετοχών μας που έχουν πολύ υψηλή αξία και με βάση ένα σενάριο υποτιμητικής κερδοσκοπίας θα έπρεπε να κατρακυλήσουν στο ταμπλό για να τις αγοράσουν οι ξένοι «τσάμπα».

Σύμφωνα με το συγκεκριμένο σενάριο, οι Γερμανοί της Deutsche Telekom, που αγόρασαν το πρώτο πακέτο του ΟΤΕ στα 26 ευρώ, ήθελαν να πάρουν πολύ χαμηλότερα το υπόλοιπο ποσοστό του Οργανισμού από το Δημόσιο και αμέσως μετά να προχωρήσουν σε δημόσια πρόταση.

Και όλα αυτά για να βγάλουν τη μετοχή από το ταμπλό και να αποκτήσουν «μπιρ-παρά» τον μεγαλύτερο παίκτη της εγχώριας τηλεπικοινωνιακής αγοράς, που επίσης διαθέτει ισχυρή παρουσία στη Νοτιοανατολική Ευρώπη.

Σήμερα, οι Γερμανοί έχουν βγάλει στο σφυρί τις συμμετοχές του ΟΤΕ σε Σερβία και Hellas Sat και γενικότερα έχουν μπροστά τους να αντιμετωπίσουν την αναχρηματοδότηση του δανεισμού του Οργανισμού.

Όσο για εκείνους που πίστευαν ότι ο ΟΤΕ θα έβγαινε ωφελημένος «με το καλημέρα» επειδή οι ανταγωνιστές του θα «έσκαγαν» ο ένας πίσω από τον άλλον μάλλον θα πρέπει να περιμένουν…

Ήδη, η Forthnet μελετά την κεφαλαιακή της ενίσχυση (έχει συγκαλέσει γενική συνέλευση με θέμα την αύξηση του μετοχικού της κεφαλαίου με καταβολή μετρητών), ενώ και η Hellas On Line, μετά την πρώτη αύξηση κεφαλαίου της, προχωρεί και σε δεύτερη (έως 10 εκατ. ευρώ) με κεφαλαιοποίηση των υποχρεώσεών της προς συγγενείς εταιρίες (Intracom Holdings και Intrakat).

Σε κάθε περίπτωση, ενώ κάποιοι μιλούσαν για υποτιμητική κερδοσκοπία από το επίπεδο των 15 ευρώ, σήμερα πολύ λίγοι αναλυτές προτείνουν την αγορά της μετοχής του ΟΤΕ, παρά το γεγονός ότι η τρέχουσα τιμή της έχει υποχωρήσει στα 3 ευρώ…

Ανάλογες συζητήσεις περί υποτιμητικής κερδοσκοπίας υπήρχαν και για την περίπτωση της ΔΕΗ, που από το επίπεδο των 35-40 ευρώ έχει βρεθεί να τελεί υπό διαπραγμάτευση γύρω στα 4 ευρώ (περίπου στο 15% της λογιστικής της αξίας)…

Η Deutsche Bank σταμάτησε (μόλις πρόσφατα) να προτείνει την αγορά της μετοχής της ΔΕΗ όχι μόνο λόγω της πιθανότητας εξόδου της χώρας από το ευρώ (σε μια τέτοια περίπτωση, θα προκύψουν πολύ μεγάλα προβλήματα για την Επιχείρηση, σύμφωνα με τον ξένο οίκο), αλλά και γιατί υπάρχει αβεβαιότητα για την τιμολογιακή πολιτική που θα αποφασίσει η κυβέρνηση για τα τιμολόγια της ΔΕΗ το 2012.

Επιπλέον, μια γενικότερη αμφισβήτηση για το Χ.Α. αναδύεται λόγω του γενικότερου κινδύνου της χώρας.

Έτσι, η Merrill Lynch δεν προτείνει ΟΠΑΠ επειδή φοβάται πιθανή αποχώρηση της Ελλάδας από το ευρώ. Όσο για τη Citigroup, βλέπει πιθανότητα 25% - 30% αποχώρησης της Ελλάδας από την ευρωζώνη.

Αν σε όλα αυτά προσθέσει κάποιος την πρόθεση ξένων τραπεζών να αποχωρήσουν από τη χώρα (ή έστω να μειώσουν σημαντικά τις θέσεις τους σε αυτήν), τη διστακτικότητα ξένων επενδυτών να λάβουν θέση ακόμη και σε κλάδους-«φωτιά», όπως τα αυτοχρηματοδοτούμενα έργα και η ενέργεια, τότε αντιλαμβάνεται πως για να υπάρξει ουσιαστικό ενδιαφέρον για τα ελληνικά «φιλέτα» θα πρέπει είτε η μακροοικονομική κατάσταση να σταθεροποιηθεί, είτε οι αποτιμήσεις να πέσουν ακόμη χαμηλότερα.

Είτε, τέλος, να συμβεί ένας συνδυασμός των δύο παραπάνω…

Συμπέρασμα: Ανεξάρτητα του αν τελικά υπήρξε ή όχι στο πίσω μέρος του μυαλού το σχέδιο κάποιων ξένων να αγοράσουν «Ελλάδα-τσάμπα», φαίνεται ότι η κατάσταση εξελίχθηκε κατά τέτοιον τρόπο ώστε πέρα από το «τσάμπα» να προκύψει και το… πιο τσάμπα.

Και τα περιβόητα ελληνικά «φιλέτα» φαίνεται πως… κάηκαν στον φούρνο!