Εξακολουθούν να βλέπουν το ποτήρι μισογεμάτο στη Fourlis Συμμετοχών και αυτό έχει διχάσει τις απόψεις των αναλυτών της Σοφοκλέους. Ίσως μάλιστα να μην είναι τυχαίο που ο τίτλος βρίσκεται πολύ κοντά στο χαμηλό δωδεκαμήνου, έχοντας χάσει γύρω στο 30% τον τελευταίο μήνα και περίπου 65% το τελευταίο έτος.

Συγκεκριμένα, ο εισηγμένος όμιλος δεν ακολουθεί την πολιτική πλήρους διακοπής όλων των επενδυτικών του προγραμμάτων (όπως πράττει η πλειονότητα των εταιριών) για να περιορίσει δραστικά τις υποχρεώσεις του προς τις τράπεζες, αλλά συνεχίζει να υλοποιεί σημαντικότατες επενδύσεις μέσα στην κρίση.

Όσο λοιπόν και αν φέτος εξακολουθεί να εμφανίζει θετικές λειτουργικές ταμειακές ροές, όσο και αν ο περιορισμός της χονδρεμπορικής δραστηριότητας έφερε «ζεστό χρήμα» στο ταμείο, η υλοποίηση επενδύσεων ύψους 72 ολόκληρων εκατομμυρίων ευρώ σε εννέα μήνες αύξησε τον καθαρό δανεισμό του ομίλου κατά 44 εκατ. ευρώ, από τα 116,4 στα 160,4 εκατ. ευρώ (προβλέπεται να κλείσει το έτος γύρω στα 140 εκατ. ευρώ).

Το να αυξάνει μια εταιρία τον δανεισμό της σε περίοδο ύφεσης (άρα και χαμηλότερων αποδόσεων), και όταν η πορεία των επιτοκίων είναι ανοδική, είναι παράγοντας που αυξάνει τον κίνδυνο, υποστηρίζουν κάποιοι αναλυτές.

Και όλα αυτά όταν η διοίκηση της Fourlis αντιλαμβάνεται πλήρως τις συνθήκες του εξωτερικού περιβάλλοντος: «Η απομόχλευση των τραπεζών πλέον γίνεται μέσα από τις υγιείς εταιρίες και οι τράπεζες δεν μπορούν να εξυπηρετήσουν ούτε τους καλούς τους πελάτες», φέρεται να δήλωσε υψηλόβαθμο στέλεχος του ομίλου, συμπληρώνοντας πως ο δανεισμός στις 30 Σεπτεμβρίου ήταν μεγαλύτερος, αλλά η εταιρία κρατούσε κάμποσα μετρητά στο ταμείο της.

Με ποιο σκεπτικό, όμως, η Fourlis Συμμετοχών συνεχίζει να επενδύει γνωρίζοντας από πρώτο χέρι το δύσκολο περιβάλλον, για το οποίο μάλιστα πιστεύει πως θα επιδεινωθεί μέσα στο 2012 τουλάχιστον για την Ελλάδα;

Δύο λόγοι οδηγούν σε αυτήν την απόφαση: Ο πρώτος -σύμφωνα με το management- είναι πως «κάθε κρίση δημιουργεί ευκαιρίες που θα πρέπει να τις εκμεταλλευθούμε. Για παράδειγμα, μπορέσαμε και βρήκαμε πολύ καλά σημεία καταστημάτων που δεν θα μπορούσαμε να βρούμε στο παρελθόν. Τα καταστήματα αυτά ξεκίνησαν τη λειτουργία τους και ήδη αρχίζουν να αποδίδουν». 

Ο δεύτερος λόγος αφορά την πρόθεση του ομίλου να διεθνοποιηθεί: «Έχουμε διεθνή παρουσία, αλλά σήμερα το κύριο βάρος μας βρίσκεται στην Ελλάδα. Στόχος μας είναι σε πέντε χρόνια το 50% του EBITDA να προέρχεται από το εξωτερικό», αναφέρει το management της Fourlis.

Μα αν φτάσαμε να αμφισβητούν κάποιοι πόσο μπορεί η Fourlis να δανειστεί από τις τράπεζες και να τιμωρούν μετοχικά τον όμιλο επειδή επενδύει (και μάλιστα σε δοκιμασμένα concepts), τότε μπορεί εύκολα να καταλάβει κάποιος:

α) Πόσο πολύ φοβούνται οι αναλυτές τη δυνατότητα των ευρωπαϊκών (και όχι μόνο των ελληνικών) τραπεζών να δανείζουν το 2012 και το 2013.

β) Τι έχει να «παιχτεί» το 2012 για εταιρίες (εισηγμένες και μη) με μεγάλα δάνεια και σαφώς χαμηλότερη πιστοληπτική ικανότητα...

Χαρακτηριστικό σημείο για το πόσο πολύ εστιάζουν στο μέτωπο της ρευστότητας και των ταμειακών ροών οι αναλυτές είναι η «υποδοχή» των αποτελεσμάτων του Folli Follie Group από την Deutsche Bank.

Ο γερμανικός οίκος αναλώνει το μεγαλύτερο μέγεθος του κειμένου στο να περιγράψει για το πώς ο όμιλος μείωσε τον καθαρό του δανεισμό από τα 652 εκατ. ευρώ πέρυσι στα 585 τον περασμένο Ιούνιο, στα 564 τον Σεπτέμβριο και στο πώς προβλέπεται να τα μειώσει γύρω στα 540 - 545 εκατ. στο τέλος της χρονιάς. Η Deutsche Bank, μάλιστα, επαναλαμβάνει την πάγια θέση της για τη μετοχή πως «εάν ο ισολογισμός απομοχλευθεί, η μετοχή μπορεί να τελεί υπό διαπραγμάτευση με υψηλότερους συντελεστές κερδών (γύρω στο 5 με βάση τα κέρδη του 2011).

Το μήνυμα της ανάγκης για απομόχλευση έχουν πάρει βέβαια και πολλές άλλες εταιρίες, παρά το γεγονός ότι συγκαταλέγονται στις παραδοσιακά ισχυρές δυνάμεις της χώρας.

Οι Γερμανοί, για παράδειγμα, στον ΟΤΕ έχουν βγάλει προς πώληση δύο συμμετοχές τους, με στόχο να περιορίσουν τον δανεισμό τους.

Η Motor Oil έχει επιστρέψει στις «κανονικές» επενδύσεις (επενδύσεις συντήρησης) μακριά από τα «απλώματα» κάποιων περασμένων ετών.

Στον ΤΙΤΑΝΑ κάθε κουβέντα για εξαγορά έχει σταματήσει και προτεραιότητα είναι η συνέχιση της μείωσης του καθαρού δανεισμού.