Χθες, σύμφωνα με δημοσιεύματα, απορρίφθηκε το αίτημα της Alapis για λήψη προληπτικών μέτρων.

Πρόκειται για μια διαδικασία που προηγείται της συζήτησης υπαγωγής στο άρθρο 99 και στοχεύει στην αναστολή κάθε μέτρου αναγκαστικής εκτέλεσης στο μεσοδιάστημα.

Αν οι πληροφορίες ισχύουν, τότε ανακύπτουν καυτά ερωτήματα.

Συνήθως ανάλογα αιτήματα απορρίπτονται από τα δικαστήρια όταν δεν υπάρχει σύμφωνη γνώμη των πιστωτριών τραπεζών.

Είθισται οι εταιρίες που υποβάλλουν αίτηση υπαγωγής στο άρθρο 99 να έχουν έρθει σε συνεννόηση με τους πιστωτές τους. Υπάρχουν, βέβαια, περιπτώσεις (Ατλάντικ, Ridenco) όπου αυτό δεν έγινε.

Η εμπειρία έχει δείξει ότι όταν δεν υπάρχει σύμφωνη γνώμη των τραπεζών η πτώχευση δεν αποφεύγεται.

Και επιπρόσθετα, έχει αποδειχθεί ότι οι τράπεζες δεν συναινούν όταν έχει χαθεί η αξιοπιστία των εταιριών ακόμη και για τα στοιχεία που παρέχουν ή όταν τις συμφέρει περισσότερο η πτώχευση.

«Όταν υποβάλλεις αίτημα υπαγωγής στο 99, συνήθως κινείς και μια παράλληλη διαδικασία αίτησης πτώχευσης, που αν τελεσφορήσει η συνδιαλλαγή με τους πιστωτές απλώς μπαίνει στο αρχείο», διευκρινίζει έμπειρο στο Πτωχευτικό Δίκαιο στέλεχος.

Και συμπληρώνει ότι σε κάποιες περιπτώσεις η υπαγωγή αίτησης πτώχευσης αποτελεί κλειδί, καθώς παγώνουν όλες οι μεταβιβάσεις περιουσιακών στοιχείων ή συμφωνίες και προσύμφωνα για μεταβιβάσεις.

Εμείς απλώς να υπενθυμίσουμε ότι, όπως έγραψε πρόσφατα η στήλη (Alapis: Το 99, οι πωλήσεις «μυστήριο» και το φέσι), στην περίπτωση της εισηγμένης εκκρεμεί η ολοκλήρωση σειράς συμφωνιών για την πώληση του μεγαλύτερου μέρους των στοιχείων ενεργητικού της.

Επομένως, είναι κρίσιμο η Alapis να δώσει σύντομα διευκρινίσεις για το αν απορρίφθηκε το αίτημα και κυρίως για το αν είχε τη σύμφωνη γνώμη των πιστωτριών τραπεζών της.

ΥΓ.: Προφανώς, και η στάση των τραπεζών στέλνει μήνυμα με πολλούς αποδέκτες.