Γράψαμε απο χθες ότι έχει προκαλέσει ιδιαίτερη αίσθηση στην αγορά η εξέλιξη των διαδικασιών για τη μεταβίβαση του Αλουμινίου της Ελλάδος από την Alcan.

Το γεγονός ότι μια τόσο αυστηρή διαδικασία (καθαρά... αγγλοσαξονικού τύπου) φέρεται να οδεύει προς παράταση για χάρη ενός παίκτη που αποφάσισε να μπει ”σφήνα” στο παιχνίδι κυριολεκτικά την τελευταία στιγμή, δίνοντας και έντονα πολιτική φόρτιση στην όλη υπόθεση, λέει πολλά.

Πολλά όμως λέει και η σφοδρή επιθυμία του ομίλου της ΕΛ.ΤΕΧ. να εισέλθει σε όσο το δυνατόν περισσότερες νέες δραστηριότητες στο συντομότερο δυνατό χρόνο.

Μόνο που οι... γρηγοράδες καταλήγουν πολλές φορές σε... τσαπατσουλιές που δημιουργούν εύλογα ερωτήματα σε σχέση με το σχεδιασμό τέτοιων κινήσεων και το τι ενδεχομένως κρύβουν από πλευράς... ψυχολογίας εκείνων που τις υλοποιούν.

Υπάρχει άραγε κάποιο είδος πανικού που οδηγεί σε βεβιασμένες κινήσεις;

Χαρακτηριστικό -ίσως- παράδειγμα η έκβαση της δημόσιας προσφοράς για τη Ρόκας που έληξε άδοξα, αφήνοντας απλά πικρή γεύση στους βασικούς μετόχους της τελευταίας...

Αλλά και το ενδιαφέρον της ΕΛΤΕΧ για το Αλουμίνιο δεν φαίνεται να συγκινεί τους αναλυτές, αν κρίνουμε από το σχόλιο μεγάλης χρηματιστηριακής, ο αναλυτής της οποίας δήλωσε ότι δεν βλέπει ποια μπορεί να είναι τα πλεονεκτήματα από την είσοδο της ΕΛΤΕΧ στο συγκεκριμένο χώρο.

Πρόσθεσε μάλιστα ότι είναι προτιμότερο η εταιρία να προχωρήσει σε επιστροφή κεφαλαίων στους μετόχους της, από το να

τα επενδύσει σε αμφιβόλου αξίας εγχειρήματα!!!

Οσο για το ίδιο το Αλουμίνιο, έχει σημασία να τονίσουμε ότι όσο προχωρά η διαδικασία εξακρίβωσης των δεδομένων τόσο η υπόθεση γίνεται και πιο πολυσύνθετη για τους συμμετέχοντες.

Είτε αυτό αφορά δεδομένα ρύπανσης είτε ακόμη και φορολογικές εκκρεμότητες...

YΓ - ερώτημα: Των γενικότερων συνθηκών δοθεισών, είναι άραγε η ίδια η Ελληνικη Τεχνοδομική prime take over target στα 380 εκατ. ευρώ;