Σήμερα… ξυρίζονται οι ”γαμπροί” στο ΣΜΕΧΑ. Δεκατέσσερις οι υποψήφιοι, επτά οι... καρέκλες, που σημαίνει ότι τυπικά ο ένας στους δύο…κερδίζει. Στην ουσία όμως αυτό που θα μετρήσει είναι το σωρευτικό αποτέλεσμα.

Θα καταφέρει κάποιο ”μπλοκ” να συγκεντρώσει την πλειοψηφία 4 έναντι 3 ή θα έχουμε πιο σύνθετα αποτελέσματα του τύπου 3-3-1 ή κάτι σχετικό; Τα ”κουκιά” είναι πολλά και μετριούνται δύσκολα, αφού το ψηφοδέλτιο είναι ένα με επτά ”σταυρούς”.

Για να προχωρήσουμε όμως στην ουσία του πράγματος, η στήλη επιμένει (σε πείσμα των πολωτικών διαδικασιών που έκαναν την εμφάνισή τους το τελευταίο διάστημα) ότι αυτό που μετράει είναι να υπάρξουν συναινετικές διαδικασίες, προκειμένου να αναβαθμιστεί επιτέλους η οργάνωση και εν τέλει η επιρροή του συνδικαλιστικού οργάνου των χρηματιστών.

Στην ηγεσία του ΣΜΕΧΑ δεν μπορεί να μη μετέχουν βεβαίως οι τραπεζικές ΑΧΕ. Ομως, για ευνόητους λόγους (οι τράπεζες είναι βασικοί μέτοχοι και ελέγχουν πλέον άμεσα το ίδιο το Χρηματιστήριο) δεν θα ήταν σκόπιμο να υπάρξει επικράτηση των τραπεζών και στο συνδικαλιστικό όργανο.

Δεν θα ήταν ούτε προς όφελος της ουσίας (η πολυφωνία και η ”ευελιξία” αποτελούν απαραίτητα συστατικά στοιχεία μιας αγοράς) ούτε όμως και των εντυπώσεων.

Προς όφελος της αγοράς θα ήταν ένα αντιπροσωπευτικό συναινετικό διοικητικό συμβούλιο του ΣΜΕΧΑ, το προεδρείο του οποίου να διαθέτει αποδεδειγμένα το κύρος, την ενεργητικότητα, αλλά και την αξιοπιστία για να προασπίσει τα συμφέροντα της πλειοψηφίας των μελών του, χωρίς αγκυλώσεις και εμμονές άνευ αξίας που στο παρελθόν κατέστησαν τον ΣΜΕΧΑ όργανο… σφραγίδα χωρίς λόγο ή αντίλογο επί των εξελίξεων.

ΥΓ: Χρήσιμο επίσης θα είναι να αντιληφθούν γενικώς τα μέλη ότι χωρίς λεφτά, δουλειά δεν γίνεται. Κοινώς, για να αναβαθμιστεί ο ΣΜΕΧΑ μάλλον χρειάζεται να ”τσοντάρουν” περισσότερο τα μέλη.