Το τέλος της Ολυμπιακής εκεχειρίας φαίνεται να βρίσκει τη κυβέρνηση με σωρεία προβλημάτων.

Δεν είναι μόνο το Σινούκ, ούτε οι κατά καιρούς φωνές των ”δικών τους” παιδιών. Μεγάλο πρόβλημα –που μάλλον θα λάβει κάποια στιγμή σαφώς πολιτικές διαστάσεις- φαίνεται να έχει προκύψει με τις διοικήσεις διαφόρων εταιριών κρατικού συμφέροντος. Διότι οι καβγάδες δίνουν και παίρνουν.

Αλλού πρόκειται για προβλήματα ”συγκατοίκησης” μεταξύ στελεχών που διόρισε η κυβέρνηση, αλλού φαίνεται να υπάρχει πρόβλημα ενσωμάτωσης παλαιών (διορισμένων από το ΠΑΣΟΚ) και νέων, κι αλλού φαίνεται να υπάρχουν τάσεις ανεξαρτητοποίησης από τη λεγόμενη ”κυβερνητική βούληση” ή έστω από τη βούληση κάποιων μελών της κυβέρνησης. Αν εξαιρέσουμε τις κρατικές τράπεζες σχεδόν σε όλες τις (εισηγμένες) ΔΕΚΟ… σιγοβράζει το καζάνι.

Σε καλό να τους βγει (και να μας βγει), αλλά τόση γκρίνια τόσο νωρίς δεν είναι καλό πράγμα.

Ιδίως όταν υπάρχουν τόσο σημαντικά προβλήματα που απαιτούν σύμπνοια.

Καλά που δεν έχουν... αντιπολίτευση ακόμη!