Μπορεί οι παράγοντες της αγοράς να κρατούν εδώ και καιρό το στόμα τους κλειστό, ωστόσο κάθε άλλο παρά στασιμότητα επικρατεί στο μέτωπο των ελληνικών ιχθυοκαλλιεργητικών ομίλων.

Έχουμε λοιπόν και λέμε:

Πρώτον, το Linnaeus Fund εξακολουθεί να δηλώνει προσηλωμένο στον στόχο της δημιουργίας ενός μεγάλου σχήματος μεταξύ των ελληνικών δυνάμεων του κλάδου.

Μάλιστα, όπως έχει γράψει εδώ και περίπου δύο εβδομάδες ο «Χαμαιλέων», ο Γεωργιανός ιδιοκτήτης του Linnaeus φαίνεται να έχει δώσει τα χέρια με την οικογένεια Στεφανή, οπότε η Δίας και η Σελόντα δείχνουν να βρίσκονται πολύ πιο κοντά σε σχέση με το παρελθόν.

Και δεύτερον, στην πλευρά του Νηρέα εξακολουθούν να τηρούν αποστάσεις από το συγκεκριμένο εγχείρημα και μάλιστα υπήρξε κρούση από Αμερικανό υποψήφιο στρατηγικό επενδυτή, υπόθεση όμως που δεν φαίνεται -επί του παρόντος τουλάχιστον- να έχει μεγάλες πιθανότητες να προχωρήσει.

Σε κάθε περίπτωση, άλλωστε, μια πιθανή στρατηγική συνεργασία μεταξύ του Νηρέα και του Αμερικανού επενδυτή θα έπρεπε να είχε και τη συγκατάθεση του Linnaeus Fund! Και αυτό γιατί το συγκεκριμένο fund, ελέγχοντας γύρω στο 21% των μετοχών του Νηρέα, μπορεί να φέρει πολλά εμπόδια σε οποιαδήποτε κίνηση της διοίκησης για αύξηση κεφαλαίου, για συγχώνευση ή για όποιο άλλο θέμα απαιτεί την αυξημένη απαρτία των 2/3.

Γιατί, αν το Linnaeus Fund ψηφίσει αρνητικά με το 21% που διαθέτει, θα πρέπει να βρεθεί στη γενική συνέλευση ποσοστό μεγαλύτερο του 42% που να ψηφίσει την πρόταση της διοίκησης, όταν η τελευταία δεν ελέγχει πάνω από το 35%.

Και αν, μάλιστα, το Linnaeus Fund αποφασίσει να αυξήσει («λεφτά υπάρχουν») το ποσοστό του από το 21% π.χ. στο 25%, τότε η διοίκηση του Νηρέα θα χρειάζεται πάνω από το 50% του συνόλου των μετοχών να παραστεί στη γενική συνέλευση και να ψηφίσει την πρότασή της...

Άρα, λοιπόν, η πλευρά του Νηρέα μπορεί μεν να έχει τους λόγους της για να δείχνει επιφυλακτική απέναντι στο Linnaeus Fund, όμως γνωρίζει ότι, καθώς το fund διαθέτει το 21% της εταιρίας, τη δεσμεύει ουσιαστικά (ή έστω αποτελεί μεγάλο εμπόδιο) για οποιαδήποτε άλλη στρατηγική επιλογή.

Υ.Γ.: Υπάρχει σήμερα κάποια κοινή πολιτική την οποία ακολουθούν και οι τρεις μεγάλοι όμιλοι του κλάδου; Ναι, η πολιτική του σαφούς περιορισμού των λειτουργικών τους δαπανών...