Αυτό που ξέραμε μέχρι τώρα είναι οι επιχειρήσεις που αναγκάζονται να εγκαταλείψουν την αγορά είναι συνήθως εκείνες που δεν επένδυσαν κατά το παρελθόν στη σύγχρονη τεχνολογία και τελικά … έμειναν πίσω.

Ή ακόμη εκείνες, που τον επιτυχημένο ιδρυτή τους, διαδέχτηκε η νέα γενιά, που «τα βρήκε έτοιμα και το έριξε έξω»…

Στην περίπτωση της Χατζηιωάννου -που χθες ανακοίνωσε την πρόθεσή της να διακόψει την παραγωγική της δραστηριότητα και να περιοριστεί στην εμπορία- δεν συνέβη τίποτε από τα δύο.

Η μονάδα ήταν ιδιαίτερα σύγχρονη και στο πελατολόγιό της συμπεριλαμβάνονταν πολλά από τα γνωστά «μεγαθήρια» της Ευρώπης. Όσο για τους βασικούς μετόχους, ήταν οι ίδιοι που δημιούργησαν τη μονάδα σε νεαρή ηλικία.

Δεν είναι επίσης τυχαίο ότι κατά το πρώτο μισό της προηγούμενης δεκαετίας, πολλά θεσμικά χαρτοφυλάκια από Ελλάδα και εξωτερικό πίστεψαν στο «story» της συγκεκριμένης μονάδας και επένδυσαν σημαντικά ποσά στην εισηγμένη εταιρεία.

Παρόλα αυτά όμως, το εργοστάσιο κλείνει…

Μάλιστα, για τους γνωρίζοντες πρόσωπα και πράγματα, η χθεσινή ανακοίνωση δεν εξέπληξε κανέναν, ή μάλλον εξέπληξε για το πόσο πολύ καθυστέρησε…

Ήδη πριν από ενάμιση χρόνο, o «Χ» είχε αναφερθεί στην πρόθεση της διοίκησης ακόμη και να διακόψει την παραγωγική διαδικασία, προκειμένου να κλείσει η «τρύπα» των μεγάλων ζημιών.

Το κακό ξεκίνησε από τον εντονότατο ανταγωνισμό των χωρών χαμηλού κόστους.

Απέναντι στις δυσκολίες, αρχικά, η εταιρεία επιχείρησε να μεταφέρει ένα μέρος της διαδικασίας στη Βουλγαρία και να «κλειδώσει» πωλήσεις, αναπτύσσοντας την αλυσίδα εσωρούχων «Virgin» στην αγορά της Μεγάλης Βρετανίας.

Το εγχείρημα απέτυχε και η αλυσίδα αναγκάστηκε να διακόψει τη λειτουργία της.

Στη συνέχεια επιχειρήθηκε ένα πρόγραμμα ριζικής αναδιάρθρωσης του εργοστασίου, μέσα από μια αύξηση κεφαλαίου κοντά στα 30 εκατ. ευρώ, που κάλυψαν σχεδόν αποκλειστικά οι βασικοί μέτοχοι.

Τέλος, έγιναν και κάποιες εκκλήσεις της διοίκησης, προκειμένου να μπει «μαχαίρι στο κόστος» πλην όμως δεν φαίνεται να απέδωσαν σημαντικά πράγματα.

Και σαν να μην έφταναν όλα αυτά, ήρθε και η οικονομική κρίση…

Η ουσία είναι ότι μία ακόμη ελληνική βιομηχανία -μια ακόμη παραγωγική μονάδα της ακριτικής Θράκης- σταματά να παράγει, με ό,τι αυτό συνεπάγεται για την ελληνική οικονομία.

Και το χειρότερο είναι ότι πρόκειται για μια σύγχρονη βιομηχανία, η οποία μάλιστα είχε ενισχυθεί σε μεγάλο βαθμό και από δημόσιο χρήμα, μέσω κρατικών επιχορηγήσεων.

ΥΓ: Θα ρωτήσουν βέβαια, εύλογα, κάποιοι: Μα καλά οι βασικοί μέτοχοι δεν έκαναν λάθη; Που πιθανόν ναι. Ισως και μεγάλα. Το θέμα όμως είναι ότι αν για το "λουκέτο" έφταιγαν οι Αφοι Χατζιωάννου, τότε γιατί εδώ και τόσα χρόνια κλείνουν συνεχώς μονάδες και δεν ανοίγει καμμία;