Όταν το 2001 έγινε η προσέγγιση μεταξύ της Εθνικής και της Alpha, υπήρξαν πολλοί αναλυτές και επενδυτές, εντός και εκτός Ελλάδος, που δεν είδαν το deal με «καλό μάτι».

Και δικαιολογημένα. Διότι οι δύο μεγαλύτερες τότε τράπεζες της χώρας διέθεταν -και διαθέτουν- ευρύτατα δίκτυα καταστημάτων, που λογικά σε ένα ενιαίο σχήμα θα έπρεπε να περιοριστούν (δύσκολο όμως με το νομικό πλαίσιο και τις αντιδράσεις), αλλά και κοινό πελατολόγιο υπό την έννοια ότι πολύς κόσμος είχε λογαριασμούς σε αμφότερες και άρα θα υπήρχε μεγάλη «διαρροή» προς όφελος των ανταγωνιστών τους.

Γι' αυτό και πολλοί έλεγαν τότε ότι στην περίπτωση της συγκεκριμένης συνένωσης 1+1 μπορεί να μην έκανε 2,5 αλλά… 1,5.

Σήμερα η κατάσταση είναι αρκετά διαφορετική στο θέμα των συνεργιών. Όχι γιατί άλλαξε το εύρος των δικτύων, ή η εργατική νομοθεσία και ο συνδικαλισμός. Απλώς υπάρχουν πια πολύ μεγάλες συνέργιες στο εξωτερικό, στα Βαλκάνια, κι έτσι δεν είναι απαραίτητο να «ματώσουν» στο εσωτερικό για να διασφαλίσουν τη δημιουργία αξίας για τους μετόχους.

Όσο για τις καταθέσεις, τώρα ο… φόβος φυλάει τα έρημα! Με δύο λόγια, αμφότερες οι διοικήσεις των δύο τραπεζών πιστεύουν ότι το μέγεθος του νέου σχήματος θα απέτρεπε τους πελάτες να φύγουν από τον κατά τεκμήριο «ισχυρότερο και σιγουρότερο», για να πάνε αλλού.

Στις… «καρέκλες», ένα άλλο θέμα στο οποίο σκάλωσε η προηγούμενη προσπάθεια, φρόντισε η ΕΤΕ να κάνει αυτήν τη φορά καλύτερη πρόταση. Στελέχη της Alpha με τα οποία επικοινώνησε το Euro2day επιμένουν ότι δεν υπάρχει πρόβλημα, διότι πράγματι πρόκειται περίπου για «συνδιοίκηση».

Αλλού «κολλάνε», προς το παρόν, οπότε μένει να δούμε τι θα γίνει στην «καυτή» συνέχεια…