Ο πάλαι ποτέ «ισχυρός άνδρας» του ομίλου Ασπίς, κ. Παύλος Ψωμιάδης, πέρασε το κατώφλι της φυλακής. Ωστόσο, ο «σωφρονισμός» είναι ένας από τους πυλώνες της (όποιας τέλος πάντων) Δημοκρατίας μας.

Η αλήθεια δεν είναι με το μέρος του κ. Ψωμιάδη, ο οποίος προωθούσε (παρανόμως μέσω των ασφαλιστών του και έναντι «γκρίζων» προμηθειών) τα ομόλογα ιδιωτικών του εταιριών.

Στη συνέχεια, με τα χρήματα των ανυποψίαστων επενδυτών (οι περισσότεροι νόμιζαν πως αποκτούσαν τίτλους της γνωστής ασφαλιστικής εταιρίας) ο... Παυλάρας αγόραζε μετοχές του ομίλου με βασικό πωλητή τον εαυτό του και με αυτόν τον τρόπο κατάφερνε το εξής αμίμητο: και εισέπραττε χρήματα από την πώληση των τίτλων και εξακολουθούσε να ελέγχει τις επιχειρήσεις του με λεφτά τρίτων...

Το ίδιο άλλωστε είχε κάνει και με τα προϊόντα των ασφαλιστικών του εταιριών. Έπαιρνε τα λεφτά των πελατών, αγόραζε μετοχές της Aspis Bank κι έτσι κατάφερνε και πάλι να ελέγχει την Aspis Bank με κεφάλαια τρίτων. Μιλάμε, δηλαδή, για... μνημόσυνο με ξένα κόλλυβα...

Μάλιστα, ο συγκεκριμένος επιχειρηματίας, παρά τα προβλήματα των εταιριών του, στο παρελθόν είχε το... θάρρος (θράσος το αποκαλούν άλλοι) να επιδιώξει να εξαγοράσει και πολλές άλλες επιχειρήσεις, τη Γενική Τράπεζα, την ΑΤΕ Ασφαλιστική, την Ευρωπαϊκή Πίστη, την κυπριακή Universal Life και την κυπριακή Universal Bank, όμως δεν είναι τυχαίο ότι σε όλες τις περιπτώσεις «έφαγε πόρτα»...

Κανείς δεν θεωρεί σωστό να χτυπάς κάποιον όταν αυτός είναι ήδη πεσμένος στο πάτωμα ή, έστω, όταν φοράει την... κίτρινη στολή με τις μαύρες ρίγες. 

Το συγκεκριμένο σχόλιο έχει ως στόχο να δείξει τα λάθη και τις παραλείψεις που έγιναν, ώστε να μην επαναληφθούν ανάλογα φαινόμενα στο μέλλον.

- Γκάφα πρώτη: Ο νόμος περί εσωτερικών μεταβλητών κεφαλαίων, ο οποίος άφηνε τη δυνατότητα στις ασφαλιστικές εταιρίες να... σκοτώνουν ακόμη και τη μάνα τους.

- Γκάφα δεύτερη: Η αλλαγή του θεσμικού πλαισίου για τα ομολογιακά δάνεια, ώστε να επιτρέπεται σε επιχειρήσεις να εκδίδουν ομολογιακά δάνεια μεγαλύτερα από το 50% του μετοχικού τους κεφαλαίου.

- Γκάφα τρίτη: Να βλέπει όλη η Ελλάδα για πάνω από δέκα χρόνια τι συμβαίνει (τα warrants του Παυλάρα, που μετά έγιναν repos, μετά επιταγές κ.λπ.) και να μην κάνουν το παραμικρό ούτε η ελεγκτική αρχή αλλά ούτε και η Επιτροπή Κεφαλαιαγοράς (να θυμίσουμε πως οι κυπριακές τραπεζικές και ασφαλιστικές αρχές και η Επιτροπή Κεφαλαιαγοράς της Κύπρου έγκαιρα είχαν... κόψει τα φτερά του επιχειρηματία, σε αντίθεση με τις ελληνικές αρχές, οι οποίες έκαναν ότι δεν έβλεπαν).

- Γκάφα τέταρτη: Η γνωστή πολιτική των υπουργών να αφήνουν τα προβλήματα να λυθούν από τους επόμενους...