Όταν την προηγούμενη εβδομάδα ο υπουργός Περιφερειακής Ανάπτυξης και Ανταγωνιστικότητας κ. Μιχάλης Χρυσοχοΐδης έλεγε ότι στόχος της πολιτικής του είναι η τόνωση των εξαγωγών, δεν φανταζόμασταν πως αναφερόταν στα ανώνυμα (private label) προϊόντα.

Αυτό το αποσαφήνισε λίγα 24ωρα αργότερα ο υφυπουργός κ. Ντίνος Ρόβλιας, ο οποίος στον χαιρετισμό που απηύθυνε στην 1η έκθεση προϊόντων ιδιωτικής ετικέτας (private label) ούτε λίγο ούτε πολύ ανέφερε ότι τα εν λόγω προϊόντα συμβάλλουν και συνεισφέρουν στην τόνωση της αγοράς, καθώς και στην ανάπτυξη υγιούς ανταγωνισμού προς όφελος του καταναλωτή.

Για να συμπληρώσει ότι «η σκέψη μας προσανατολίζεται εξίσου και προς τις εξαγωγές, αφού τα προϊόντα ιδιωτικής ετικέτας μπορούν να ενισχύσουν τις εξαγωγικές δραστηριότητες της χώρας μας»!

Αλήθεια, για τι εξαγωγές μιλάμε; Για την παραγωγή και την εξαγωγή ανώνυμων προϊόντων που εξαρτώνται από το πώς «ξύπνησαν» τα αφεντικά των μεγάλων πολυεθνικών αλυσίδων, που τη μια μέρα μπορούν να σε κάνουν βασιλιά και την επομένη, επειδή βρήκαν φθηνότερο «φασονατζή», να σε διαγράψουν από τον χάρτη;

Μήπως -λέμε, μήπως- θα ήταν πιο συνετό να χαράξει επιτέλους κάποιος μια στοχευμένη πολιτική εξαγωγών με ταυτότητα και, αν μη τι άλλο, να κεφαλαιοποιήσει για αρχή τα εθνικά μας προϊόντα;

Αναρωτιόμαστε πόσα και ποια από τα ανώνυμα προϊόντα που βρίσκονται σήμερα στα ράφια των αλυσίδων σούπερ μάρκετ παράγονται από Έλληνες παραγωγούς και ποια εξ αυτών βρίσκουν τη θέση τους στις ξένες αλυσίδες.

Αυτή βέβαια είναι η μία όψη του νομίσματος. Η άλλη δυστυχώς είναι ακόμη πιο ζοφερή. Αλήθεια, τι απώλειες μετράνε οι Έλληνες παραγωγοί τέτοιων προϊόντων που είχαν συμφωνία λ.χ. με την αλυσίδα Aldi, η οποία μέσα στο καλοκαίρι ανακοίνωσε την πρόθεσή της να αποχωρήσει από την Ελλάδα;

Δυστυχώς, η περίπτωση της Aldi δεν είναι η μοναδική.

Και να μην ξεχνάμε ότι αρκετές αλυσίδες, κυρίως από το κομμάτι των hard discounters, στην προσπάθειά τους να κάνουν «κοινωνική πολιτική» αποφάσισαν να απορροφήσουν τις απανωτές αυξήσεις στον ΦΠΑ. Κοινωνική πολιτική ή αλλιώς... μάρμαρο που κλήθηκαν να πληρώσουν οι «φασονατζήδες» τους, οι οποίοι δεν μπορούσαν να κάνουν κι αλλιώς αν ήθελαν να διατηρήσουν αυτήν την εμπορική σχέση.

Σίγουρα τα ανώνυμα προϊόντα λόγω της τιμής τους έχουν κερδίσει τους καταναλωτές, οι οποίοι πλέον δεν είναι τόσο διστακτικοί όσο ήταν στο παρελθόν, ενώ αποτελούν -κακά τα ψέματα- και μια λύση για τη βιομηχανία, η οποία σε καιρούς κρίσης αναζητά λύσεις για το καθημερινό business.

Το πρόβλημα είναι ότι πέρα από την «κοινωνική πολιτική» καλό θα είναι η πολιτική ηγεσία, π.χ. του υπουργείου Περιφερειακής Ανάπτυξης και Ανταγωνιστικότητας, να χαράξει μια εξαγωγική στρατηγική βασισμένη στην καινοτομία (όπως θέλει άλλωστε και ο πρωθυπουργός) και στην επωνυμία!