Το θέμα της αξιοποίησης της κρατικής γης με πωλήσεις και ενοικιάσεις επανήλθε κατά τη Διεθνή Έκθεση Θεσσαλονίκης και επιπλέον συμφωνήθηκε από την κυβέρνηση και την τρόικα.

Το ζητούμενο, βέβαια, είναι το πώς αυτό θα μπορούσε να υλοποιηθεί στην πράξη, σε μια δύσκολη για την εγχώρια κτηματαγορά περίοδο, κατά την οποία και οι αποτιμήσεις στο ταμπλό είναι 40% - 50% χαμηλότερες από τις εύλογες αξίες των ακινήτων.

Αναμφίβολα, όπως λένε παράγοντες της αγοράς, θα πρέπει να ληφθούν κυβερνητικές αποφάσεις που θα επιφέρουν πολιτικό κόστος.

Αναμφίβολα, επίσης, μεγάλο μέρος της δουλειάς -αν πραγματικά θέλουμε ο στόχος για έσοδα να είναι ρεαλιστικός- θα πρέπει να περάσει από ιδιώτες, στους οποίους θα δοθεί το δικαίωμα πώλησης ή εκμετάλλευσης.

Και ένα ζητούμενο είναι το κατά πόσον από μια τέτοια διαδικασία θα ήταν δυνατόν να τονωθεί ο θεσμός των ΑΕΕΑΠ, καθώς οι τελευταίες θα μπορούσαν να προσελκύσουν μεγάλα επενδυτικά κεφάλαια από την Ελλάδα και κυρίως από το εξωτερικό, αν τους δίνονταν κρατικά ακίνητα προς εκμετάλλευση, μέσα από τη διαδικασία της αύξησης μετοχικού κεφαλαίου με εισφορά σε είδος.

Παράγοντες πάντως της αγοράς ακινήτων υποστηρίζουν ότι το κράτος, αν επιθυμεί πραγματικά να αξιοποιήσει την ακίνητη περιουσία του:

Πρώτον, θα είχε να ωφεληθεί τα μέγιστα, καθώς η τρέχουσα διαχείριση στις πλείστες των περιπτώσεων είναι για κλάματα.

Δεύτερον, θα μπορούσε να εισπράξει πολύ μεγάλα ποσά επί σειρά ετών, τονώνοντας παράλληλα όλη την εγχώρια αγορά ακινήτων (που σήμερα βρίσκεται σε λήθαργο) και προκαλώντας για πρώτη ίσως φορά το ενδιαφέρον των ξένων επενδυτών για τοποθετήσεις στη χώρα μας.

«Αν υπάρξει πολιτική βούληση, θα υπάρξει δουλειά για όλους», ανέφερε χαρακτηριστικά παράγοντας του κλάδου.