Ένα το κρατούμενο: 2,8 δισ. σκοπεύει να αντλήσει η Εθνική Τράπεζα, εκ των οποίων 1,8 δισ. από τους παλαιούς μετόχους και περίπου 1 δισ. από όσους αγοράσουν το ποσοστό μειοψηφίας στην τουρκική θυγατρική Finansbank.

Αν λοιπόν δεχτούμε ότι κράτος και ασφαλιστικά ταμεία (μείον Εκκλησία) κατέχουν γύρω στο 15%, αυτό σημαίνει ότι από το ευρύτερο δημόσιο ταμείο θα φεύγει περίπου (έως) το 15% του 1,8 δισ. ευρώ, δηλαδή (έως) 250 εκατ. ευρώ.

Το γεγονός όμως ότι μία από τις πρώτες κινήσεις της Εθνικής Τράπεζας θα είναι να επιστρέψει 350 εκατ. ευρώ στο Δημόσιο, ποσό που είχε λάβει ως στήριξη από το κράτος μέσα από την έκδοση προνομιούχων μετοχών, ουσιαστικά μεταφράζεται σε κρατική εισροή κεφαλαίων γύρω στα 100 εκατ. ευρώ.

Και συνεχίζουμε: Αν, όπως λέγεται, επιλεγεί η σύσταση ενός κρατικού τραπεζικού πυλώνα με βάση την ΑΤΕbank, την Τράπεζα Αττικής κ.ά. (βλέπε προχθεσινό δημοσίευμα στο Euro2day), τότε το Ταχυδρομικό Ταμιευτήριο θα μπορούσε κάλλιστα να ιδιωτικοποιηθεί.

Σε μια τέτοια περίπτωση, το ελληνικό δημόσιο μαζί με τα κρατικά ΕΛΤΑ κατέχει το 45% του Τ.Τ. και με δεδομένο ότι η τρέχουσα κεφαλαιοποίηση του τελευταίου κυμαίνεται γύρω στο 1,3 δισ. ευρώ, θεωρείται εύλογο (πολύ καλή ρευστότητα, εκχώρηση management) ότι το Δημόσιο θα μπορούσε να εισπράξει τουλάχιστον 500 - 600 εκατ. ευρώ από την πώληση.

Εάν τώρα…: Και ενώ μέχρι τώρα μιλάμε για πράγματα των οποίων η υλοποίηση φαίνεται εύκολη, ή τουλάχιστον ιδιαίτερα πιθανή, πάμε να δούμε και κάποια άλλα σενάρια που χρειάζονται λίγο περισσότερη φαντασία…

Είναι πολύ πιθανόν να προχωρήσουν τα τραπεζικά deals μεταξύ των ιδιωτικών τραπεζών. Μια ιδιωτική τράπεζα λοιπόν έχει δύο επιλογές: Η πρώτη να συνεργαστεί με κάποιον ξένο εταίρο, ο οποίος θα αποκτήσει ποσοστό μέσα από τη συμμετοχή του σε αύξηση κεφαλαίου της ελληνικής τράπεζας. Άρα, στο ταμείο της ελληνικής τράπεζας θα έμπαιναν κάμποσα χρήματα, προερχόμενα από τον ξένο εταίρο.

Και η δεύτερη επιλογή θα μπορούσε να είναι να συγχωνευτεί με μία άλλη ελληνική τράπεζα. Σε μια τέτοια περίπτωση, «φρέσκο» χρήμα δεν θα έμπαινε άμεσα, ωστόσο το νέο διευρυμένο σχήμα θα μπορούσε να προσφύγει στην αγορά για αύξηση κεφαλαίου, καθώς οι νέοι επενδυτές (που μπορεί να είναι και ένας) θα είχαν τη δυνατότητα να τοποθετηθούν σε ένα πολύ μεγαλύτερο ελληνικό σχήμα, που θα είχε μπροστά του την ευκαιρία να εκμεταλλευτεί ισχυρές συνέργιες και οικονομίες κλίμακας, τόσο στο εσωτερικό όσο κυρίως στο εξωτερικό της χώρας. Άρα, το νέο τραπεζικό σχήμα θα είχε να προσφέρει ένα καλύτερο story στους επενδυτές, σε σχέση με το παρελθόν.

Όποια επιλογή και αν προτιμηθεί, θα μπορούσαν -με τους κατάλληλους χειρισμούς- να αντληθούν σημαντικά νέα κεφάλαια στις ελληνικές τράπεζες και κανείς δεν θα μπορούσε να αποκλείσει, σε βάθος χρόνου, ένα μικρό έστω μέρος αυτών να κατευθυνθεί στο ελληνικό δημόσιο με σκοπό τη μερική ή ολική ακύρωση των προνομιούχων μετοχών.

Συμπέρασμα: Κάτω από προϋποθέσεις και κατάλληλους χειρισμούς, θα μπορούσε και το τραπεζικό σύστημα να ενισχυθεί κεφαλαιακά και τα κρατικά ταμεία να βγουν ενισχυμένα από αυτήν τη διαδικασία…

Και η πίτα ολάκερη και ο σκύλος χορτάτος!