Η διαδικασία με την οποία υλοποιείται η κεφαλαιακή ενίσχυση της Εθνικής Τράπεζας αποκαλύπτει με τον πλέον προφανή τρόπο μια σειρά στοιχεία για το ελληνικό τραπεζικό σύστημα.

Το πρώτο, και μάλλον το σημαντικότερο, είναι ότι για να βάλουν επενδυτές το χέρι στην τσέπη και να συμμετάσχουν σε αύξηση κεφαλαίου ελληνικών τραπεζών απαιτείται σημαντικό discount (της τάξεως του 40% στην περίπτωση της ΕΤΕ) σε σχέση με τις χαμηλές, σε σύγκριση με το παρελθόν, τρέχουσες τιμές.

Αυτό πρακτικά μεταφράζεται και σε κάτι άλλο: για να γίνει μια στρατηγική συνεργασία με ξένο παίκτη, η οποία δεν μπορεί παρά να είναι σε μετρητά (δύσκολο να φανταστούμε ελληνική τράπεζα να βάζει τους μετόχους της στη διαδικασία να ανταλλάξουν τις μετοχές τους με μετοχές… ξένης τράπεζας, με όλα τα πρακτικά προβλήματα που θα δημιουργηθούν), θα πρέπει να συνυπολογίσουμε ένα αντίστοιχο discount μείον κάποιο σημαντικό ίσως premium αν η ξένη τράπεζα πάρει τον έλεγχο.

Με λίγα λόγια, το dilution για τους υφιστάμενους μετόχους, μικρούς τε και μεγάλους, θα είναι ΠΟΛΥ σημαντικό.

Δεύτερον, το γεγονός ότι η ΕΤΕ απαρνείται ένα ποσοστό της Finansbank, που αποδείχτηκε "η κότα με τα χρυσά αβγά", έχει κι αυτό τη σημασία του, καθώς η συγκυρία δεν είναι η καλύτερη για την πώληση περιουσιακών στοιχείων.

Και το γεγονός ότι το κάνει αυτό η ΕΤΕ, η κατά τεκμήριο ισχυρότερη ελληνική τράπεζα, με απεριόριστη πρόσβαση σε μικροκαταθέτες κ.λπ., δίνει, μαζί και με το μετατρέψιμο ομολογιακό, την εικόνα της τεράστιας ανάγκης που έχουν οι ελληνικές τράπεζες να αποκτήσουν πρόσθετα κεφάλαια με τελικό στόχο τη ρευστότητα που τους λείπει, αφού οι ξένες τράπεζες πρακτικά αρνούνται να προσφέρουν δανεικό χρήμα σε λογικές τιμές.

Η κίνηση της ΕΤΕ δεν μπορεί παρά να ενταχθεί στη γενικότερη κινητικότητα που προβλέπεται ότι θα αναπτυχθεί σχεδόν στο σύνολο του τραπεζικού συστήματος, μέσω τόσο του κρατικού πυλώνα που σχεδιάζει η κυβέρνηση όσο και των εν πολλοίς υποχρεωτικών κινήσεων των ιδιωτών.

Γι' αυτό και οι προδιαγραφές με τις οποίες έγινε έχουν ιδιαίτερη σημασία.

Υ.Γ.: Για τους οπαδούς ενός ενδεχόμενου deal μεταξύ Alpha - Eurobank, και μάλιστα με ξένο "άσο" στο μανίκι, η στήλη έχει να προσθέσει ένα ενδιαφέρον σενάριο. Είτε πριν είτε και μετά η πλευρά Λάτση έχει τρόπο να εξισορροπήσει τη διαφορά ποσοστών με την πλευρά Κωστόπουλου.

Διότι για έναν επενδυτή του μεγέθους του κ. Λάτση θα ήταν εφικτό να ανταλλάξει μετοχές με έναν ξένο όμιλο, διευκολύνοντας έτσι και την είσοδό του -κατά ένα μέρος άνευ μετρητών- στο νέο σχήμα.