Στην αδυναμία ή απροθυμία των εγχώριων τραπεζών να χρηματοδοτήσουν τις επιχειρήσεις αναφέρθηκε τελευταία ο πρόεδρος του ΣΕΒ, ενώ ανάλογες είναι οι αιτιάσεις παραγόντων της αγοράς.

Στελέχη του ομίλου Τιτάν κάνουν λόγο γι’ αυτήν τη δυσαρμονία, την οποία μέχρι τώρα ξεπερνούν σε ικανοποιητικό βαθμό μέσω της διασποράς του χαρτοφυλακίου δανεισμού - χρηματοδότησης, το οποίο υπολογίζεται ότι βρίσκεται κατά 70% σε ξένες τράπεζες και το υπόλοιπο σε ελληνικές.

Ιταλικές, γαλλικές, γερμανικές, αμερικανικές και βελγικές τράπεζες είναι οι κυριότεροι συνεργάτες της ελληνικής τσιμεντοβιομηχανίας, με το κόστος εξυπηρέτησης χρήματος να είναι έως 1,25% (125 μονάδες βάσης) φθηνότερο από αυτό των ελληνικών. Παραδέχονται πως ο όμιλος «πληρώνει» (όπως όλες οι επιχειρήσεις που συναλλάσσονται με ξένους) το αυξημένο «ελληνικό ρίσκο», τη χαμηλότατη πιστοληπτική αξιολόγηση της εθνικής οικονομίας.

Το «ελληνικό ρίσκο» επισημαίνουν και πηγές της Motor Oil, που διατηρούν ανάλογη διασπορά χαρτοφυλακίου, με το 60% σε ξένες τράπεζες και το 40% σε ελληνικές. Σημειώνουν όμως πως είναι λιγοστές οι ελληνικές επιχειρήσεις που μπορούν να έχουν πρόσβαση σε ξένες αγορές και τράπεζες. Η πλειονότητα των ΜμΕ εξαρτάται σχεδόν αποκλειστικά από την εγχώρια τραπεζική αγορά, που πρακτικά ανεβάζει το κόστος έως και 4% - 5% υψηλότερα.

Δυσκολότερη είναι η κατάσταση σε κλάδους όπως οι κατασκευές, όπου το κόστος είναι πολύ υψηλό ακόμη και για τους τρεις ισχυρούς ομίλους (Ελλάκτωρ, J&P Άβαξ, ΓΕΚΤΕΡΝΑ). Στον όμιλο ΓΕΚΤΕΡΝΑ διαπιστώνουν επιβάρυνση έως και 50% στη διαφορά απόδοσης/spread σε σχέση με το 2008, γεγονός που καθιστά εξαιρετικά κοστοβόρα την κατασκευή σημαντικών έργων.

Υποστηρίζεται πως τα πιστωτικά ιδρύματα έχουν κόψει... με το μαχαίρι κάθε χρηματοδότηση που αφορά στον τομέα της αξιοποίησης ακινήτων, ενώ λίγο καλύτερη είναι η κατάσταση στον κλάδο της ενέργειας, κυρίως στις Ανανεώσιμες Πηγές.

Ωστόσο, παρατηρούνται πολύμηνες καθυστερήσεις στη χρηματοδότηση ακόμη και μεγάλων έργων (όπως η Ιονία Οδός, η ΒΔ. Πελοποννήσου, ο Μαλιακός), ενώ με το σταγονόμετρο δίνονται χρήματα για απαλλοτριώσεις απαραίτητες για να «στρωθούν» οι δρόμοι (ενδεικτική η περίπτωση στο έργο Κορίνθου - Πατρών).

Και από τον όμιλο Μυτιληναίου χαρακτηρίζεται προβληματική η συνδρομή των ελληνικών τραπεζών, καθώς τα επιτόκια παραμένουν σημαντικά ακριβότερα σε σχέση με αυτά των ξένων. Ανάλογη εικόνα έχουν και στον όμιλο Βιοχάλκο, όπου μπορούν και συντηρούν τις γραμμές χρηματοδότησης κυρίως λόγω των συμφωνιών τις οποίες έχουν με ξένες τράπεζες.

Παράγοντες της Αθηναϊκής Ζυθοποιίας σημειώνουν πως ναι μεν δεν έχουν γραμμές δανεισμού, ωστόσο διαπιστώνουν σημαντική επιβάρυνση (με επιτόκια που φτάνουν συνολικά έως και το 9% - 10%) σε πλήθος συνεργατών τους.