Λογικά, όταν συνέρχεται ένα «μίνι» υπουργικό συμβούλιο, όπως αυτό των έξι υπουργών που συμμετέχουν στη νεοσύστατη Επιτροπή Μεγάλων Έργων Υποδομής που πραγματοποιήθηκε προχθές, εκείνο που περιμένει κάποιος είναι να υπάρχουν συγκεκριμένες αποφάσεις και ενέργειες για τη διευθέτηση των εκκρεμών ζητημάτων.

Στη συγκεκριμένη περίπτωση, όμως, δεν συνέβη το αυτονόητο. Οι έξι υπουργοί (Δ. Ρέππας, Γ. Παπακωνσταντίνου, Λ. Κατσέλη, Τ. Μπιρμπίλη, Π. Γερουλάνος και Χ. Παμπούκης) συνεδρίασαν επί δυόμισι ώρες και το μόνο στο οποίο ουσιαστικά κατέληξαν ήταν η… συχνότητα με την οποία θα συνεδριάζει η Επιτροπή (για την ιστορία, αν και δεν έχει μεγάλη σημασία, θα συνεδριάζει μία φορά τον μήνα).

Το βασικό θέμα της πρώτης συνεδρίασης, που ήταν ο τρόπος απεμπλοκής των οδικών έργων παραχώρησης από ζητήματα όπως οι απαλλοτριώσεις, η μετακίνηση των δικτύων κοινής ωφέλειας, οι αρχαιολογικές έρευνες και οι περιβαλλοντικές μελέτες που εμποδίζουν την ομαλή υλοποίηση των υπογεγραμμένων από το 2007 συμβάσεων, απλώς παραπέμφθηκε σε ομάδες εργασίας που θα συγκροτήσουν οι γενικοί γραμματείς των συναρμόδιων υπουργείων.

Οι οποίες ομάδες εργασίας θα πρέπει να υποβάλουν προτάσεις στην Επιτροπή περί τα τέλη Ιουλίου, δηλαδή ουσιαστικά από τον Σεπτέμβριο, καθότι ως γνωστόν το διάστημα μέσα Ιουλίου - τέλη Αύγουστου ενδείκνυται μόνο για διακοπές…

Ενδεικτικό της προχειρότητας με την οποία αντιμετώπισε η ίδια η Επιτροπή Μεγάλων Έργων το έργο της είναι το γεγονός ότι στη συνεδρίαση δεν καθορίστηκε καν το ύψος των χρημάτων που θα απαιτηθούν για τις αναγκαίες απαλλοτριώσεις, θέμα ιδιαίτερα κρίσιμο υπό τις σημερινές οικονομικές συνθήκες.

Υ.Γ.: Και ύστερα λένε πως φταίει ο φονιάς…