Η ιδέα για τη δημιουργία του Μηχανισμού ήταν γαλλική. Στον μηχανισμό της είναι ίδια με το πακέτο στήριξης των τραπεζών που δημιούργησαν οι Γάλλοι το 2008.

Δημιούργησαν δύο εταιρίες ειδικού σκοπού, οι οποίες δανείστηκαν με εγγυήσεις του γαλλικού δημοσίου και διέθεσαν τα λεφτά στις τράπεζες. Η μία για το senior debt και η άλλη για την κεφαλαιακή επάρκεια.

Αντίστοιχα, ο Μηχανισμός θα δανείζεται με την εγγύηση των χωρών-μελών της ευρωζώνης ως το ποσό των 440 δισ. ευρώ και θα παράσχει δάνεια προς τις χώρες-μέλη που προσφεύγουν. Οι όροι του δανεισμού θα είναι αντίστοιχοι αυτών της Ελλάδας (τριετής διάρκεια, 5% επιτόκιο κ.ά.).

Όπως αποκάλυψε στη συνέντευξή του στην τηλεόραση του ΣΚΑΪ ο υπουργός Οικονομικών, κ. Γ. Παπακωνσταντίνου, υπέρ της γαλλικής πρότασης τάχθηκαν όλοι πλην των Γερμανών, οι οποίοι επέμεναν στη χορήγηση διμερών δανείων.

Για να καμφθούν οι αντιρρήσεις των Γερμανών δέχτηκαν οι υπόλοιπες χώρες την επιτάχυνση της διαδικασίας δημοσιονομικής σύγκλισης με λήψη επιπρόσθετων μέτρων από τις χώρες που εμφανίζουν υψηλά ελλείμματα.

Με τη γαλλική ιδέα, το χρέος των χωρών της Ένωσης δεν διευρύνεται άμεσα, καθώς για να συνυπολογιστούν οι εγγυήσεις -αναλογικά- στο χρέος θα πρέπει πρώτα να καταπέσουν. Ακριβώς δε επειδή δεν είναι λεφτά που εκταμιεύονται από τους προϋπολογισμούς, κατέστη δυνατό το ύψος των κεφαλαίων να ανέλθει στα 440 δισ. ευρώ συν τα 60 δισ. ευρώ από τα αδιάθετα κονδύλια.

Υπήρξαν σκέψεις και για ακόμη μεγαλύτερο ποσό ώστε να αποθαρρυνθούν όσοι ποντάρουν εναντίον ευρωπαϊκών κρατικών ομολόγων και του ευρώ, αλλά τελικώς προτιμήθηκε η μετριοπαθέστερη λύση. Με την οποία δεν συμφώνησε η Μ. Βρετανία.