Αξίζουν συγχαρητήρια στον κ. Προβόπουλο που πήρε την πρωτοβουλία να ανοίξει τις πόρτες της Τραπέζης της Ελλάδος και να δεχτεί διά ζώσης εκπροσώπους του ελληνικού επιχειρείν για να ακούσει τα προβλήματα και τις προτάσεις τους.

Το γεγονός ότι δεν επέλεξε να δει, για παράδειγμα, το προεδρείο του ΣΕΒ, αλλά μια πολυμελή ομάδα επιχειρηματιών από όλους σχεδόν τους κλάδους δραστηριότητας έχει ιδιαίτερη σημασία, διότι έτσι αποφεύχθηκαν η «λείανση» των απόψεων και η πολιτικίζουσα χροιά που είναι αναπόφευκτες όταν ένα όργανο έχει αποκτήσει συνδικαλιστικό χαρακτήρα.

Είναι βέβαιο ότι ο κ. Προβόπουλος αποκόμισε χρήσιμα συμπεράσματα. Το ζήτημα είναι ότι λίγα μπορεί να κάνει θεσμικά, πέρα από το να μεταβιβάσει αυτές τις ανησυχίες στην πολιτική ηγεσία και να προσπαθήσει να τις ενσωματώσει στις παρεμβάσεις του.

Το ερώτημα είναι πότε θα γίνουν αντίστοιχες κινήσεις από τον πρωθυπουργό και τους αρμόδιους υπουργούς. Κάποια στιγμή θα πρέπει να πάψει να θεωρείται «μεμπτό» να συναντά ο πρωθυπουργός ομάδες επιχειρηματιών μεγάλου βεληνεκούς προκειμένου να ακούσει τις απόψεις τους και να ενημερωθεί για τις προτάσεις αλλά και τα υπαρκτά προβλήματα που μπορεί να λύσει η κυβέρνηση.

Σαφώς σε ορισμένα σημεία υπάρχει -και ενδεχομένως πρέπει να υπάρχει- σύγκρουση συμφερόντων ανάμεσα στους επιχειρηματίες και σε μια κυβέρνηση. Υπάρχουν όμως ακόμη περισσότερα σημεία στα οποία πρέπει να υπάρχει αγαστή σύμπνοια προς όφελος της ανάπτυξης της χώρας.

Κι αν αυτό ισχύει για τον πρωθυπουργό, ισχύει ακόμη περισσότερο για τους αρμόδιους υπουργούς, που θα έπρεπε να επιδιώκουν όσο το δυνατόν μεγαλύτερη επαφή με εκπροσώπους του επιχειρηματικού κόσμου για ανταλλαγή απόψεων και ενημέρωση.

Μαθαίνουμε ότι κάποιοι υπουργοί το ξεκίνησαν, και πολύ καλώς έπραξαν, αντί να βγάζουν αναπτυξιακά νομοσχέδια περίπου ερήμην των ενδιαφερομένων…

Τώρα πια το απαιτεί η «κατάσταση εκτάκτου ανάγκης» που ζούμε. Διότι μπορεί να λύνουμε -μέσω του πακέτου βοηθείας- το άμεσο πρόβλημα ρευστότητας της χώρας, χωρίς όμως ισχυρή ανάπτυξη δεν θα μπορέσουμε να λύσουμε το μεσοπρόθεσμο πρόβλημα φερεγγυότητας, που προκαλεί το τεράστιο χρέος σε συνδυασμό με το υψηλό έλλειμμα.

Η μόνη λύση είναι να αυξηθεί μεσοπρόθεσμα το ΑΕΠ. Και για να γίνει αυτό στην τρέχουσα εξαιρετικά δύσκολη συγκυρία απαιτείται τεράστια προσπάθεια απ' όλες τις πλευρές.