Αφορμή του κειμένου αποτελεί η μετοχική σύνθεση της Aspis Bank, η οποία παρουσιάζεται στο ενημερωτικό δελτίο της τρέχουσας αύξησης κεφαλαίου στη σελίδα 8.

Με βάση λοιπόν τη δομή του Ομίλου Ασπίς και το υπάρχον θεσμικό πλαίσιο, θα σκαρώσουμε ένα σενάριο, στο οποίο -ξεκαθαρίζουμε για να μην παρεξηγούμεθα- ότι είναι εντελώς… υποθετικό.

Βήμα πρώτο: Η Ασπίς Πρόνοια εκδίδει κατά την περίοδο της χρηματιστηριακής φούσκας, το επενδυτικό-ασφαλιστικό προϊόν, το οποίο εγγυάται στην τριετία το σύνολο του κεφαλαίου και προσφέρει το 85% των ενδεχόμενων κερδών. Παράλληλα, το προϊόν προσφέρει και μίνι ασφαλιστική κάλυψη, προκειμένου να θεωρείται «ασφαλιστικό» και οι κάτοχοί τους να καρπώνονται και φορολογικές απαλλαγές…

Βήμα δεύτερο: Η εταιρεία αντλεί απίστευτα ποσά, τα οποία τα τοποθετεί σε κάποιο εσωτερικό μεταβλητό κεφάλαιο, όπου οι περιοριστικές διατάξεις περί διασποράς, κ.λπ., είναι χαλαρότατες.

Βήμα τρίτο: Ένα μεγάλο ποσοστό λοιπόν των κεφαλαίων των πελατών (των ασφαλισμένων δηλαδή) τοποθετείται σε αγορές ενός σημαντικού ποσοστού της Aspis Bank, με πωλητή το βασικό μέτοχο. Τα λεφτά δηλαδή των ασφαλισμένων, πηγαίνουν στην τσέπη του βασικού μετόχου και ο τελευταίος τους πουλάει μετοχές σε «επίπεδο φούσκας» (τότε η ΑΣΠΤ έκανε πάνω από 20 ευρώ).

Βήμα τέταρτο: Κάποια χρόνια αργότερα -και αφού η μετοχή της ΑΣΠΤ έχει κατρακυλήσει- εταιρεία του βασικού μετόχου παίρνει από το εσωτερικό μεταβλητό κεφάλαιο τις μετοχές της ΑΣΠΤ και έναντι αυτών δεν δίνει μετρητά (μπρρρρ), αλλά δικά της ομόλογα(!)… Δηλαδή παίρνει μετοχές και δίνει, «χαρτάκια».

Βήμα πέμπτο: Ο βασικός μέτοχος παίρνει και πάλι στα χέρια του τις μετοχές της ΑΣΠΤ, αλλά δεν τις κρατάει για πολύ. Τις πουλάει σε ένα άλλο εσωτερικό μεταβλητό κεφάλαιο, αυτή τη φορά όχι της Ασπίς Πρόνοια, αλλά της άλλης εταιρείας του, της Commercial Value!

Συνοψίζοντας, καταλήγουμε στο παρακάτω συμπεράσματα:

Συμπέρασμα πρώτο: Ο βασικός μέτοχος έχει τσεπώσει τα λεφτά των πελατών των δύο ασφαλιστικών εταιρειών, δίνοντάς τους μετοχές της τράπεζάς του σε τιμές στρατόσφαιρας και ομόλογα προσωπικών του εταιρειών.

Συμπέρασμα δεύτερο: Επειδή διαχειριστής των εσωτερικών μεταβλητών κεφαλαίων είναι οι ίδιες οι ασφαλιστικές εταιρείες, ο βασικός μέτοχος εξακολουθεί να ελέγχει τη διοίκηση της τράπεζας μέσα από μετοχές που ανήκουν σε τρίτους!

Συμπέρασμα τρίτο: Ακόμη και στην περίπτωση που όλες οι εταιρείες του βασικού μετόχου κλείσουν, ο μόνος ουσιαστικά ωφελημένος θα είναι ο βασικός μέτοχος που θα έχει στο μεταξύ βγάλει τα λεφτά των ασφαλισμένων στο εξωτερικό.

Συμπέρασμα τέταρτο: Και ζήσανε αυτοί καλά και εμείς καλύτερα…