Όλο και κάπου τα έχουμε ακούσει τα μέτρα που ανακοίνωσε η κυπριακή κυβέρνηση για να αντιμετωπίσει την οικονομική κρίση: πολεοδομική αμνηστία (παρόμοιο με τους δικούς μας... ημιυπαίθριους), αύξηση των φόρων στα ακίνητα (ουσιαστικά άνοδος των αντικειμενικών αξιών που είχαν μείνει για πολλά-πολλά χρόνια πίσω), πάταξη της φοροδιαφυγής (σημαντική παρά τον πολύ χαμηλό φορολογικό συντελεστή), μείωση μη παραγωγικών δαπανών (συγκαταλέγεται και εδώ η αγορά φαρμάκων) κ.λπ.

Ένα άλλο κοινό χαρακτηριστικό μεταξύ της Κύπρου και της Ελλάδας είναι η μεγάλη διόγκωση του αριθμού των δημοσίων υπαλλήλων κατά τα τελευταία χρόνια.

Ειδικότερα στην Κύπρο, ο αριθμός των κρατικών υπαλλήλων εκτινάχτηκε από τις 33.978 το 1990 στις 51.787 φέτος και οι δαπάνες για μισθούς εκτοξεύτηκαν από τα 271,9 εκατ. στα 2,024 δισ. ευρώ. Για τον λόγο αυτόν άλλωστε τα επόμενα χρόνια θα επιχειρηθεί η μείωσή τους.

Αν όμως μέχρι τώρα μιλήσαμε για ομοιότητες μεταξύ των δύο χωρών, στη συνέχεια θα αναφερθούμε στις σημαντικές διαφορές.

Για παράδειγμα, η Κύπρος έχει δημοσιονομικό έλλειμμα 3,5% φέτος (πρόβλεψη για 5,7% το 2010), όταν η ευρωζώνη παρουσιάζει 6,4% (εκτίμηση για 6,9% τον επόμενο χρόνο) και η Ελλάδα 12,7%.

Το δημόσιο χρέος της Κύπρου φέτος ανέρχεται στο 53,2% του ΑΕΠ, όταν η μέση επίδοση στην ευρωζώνη είναι 78,2% και στην Ελλάδα πάνω από 120%.

Και μία ακόμα -σημαντική όμως- διαφορά: Στην Κύπρο, η οποία αντιμετωπίζει πολύ λιγότερα προβλήματα όπως προκύπτει από τα παραπάνω στοιχεία, τα μέτρα ελήφθησαν και είναι ήδη γνωστά.

Στην Ελλάδα (και παρά τις συνεχείς υποβαθμίσεις από τους διεθνείς οίκους) αυτά βρίσκονται ακόμη στο στάδιο της... δημόσιας διαβούλευσης.