Γιατί δεν πέφτουν οι τιμές των μεγάλων ακινήτων, ρώτησαν επενδυτές παράγοντα της αγοράς, ο οποίος απάντησε με χαρακτηριστική άνεση: "Οι ιδιοκτήτες δεν είναι κατά κανόνα υπερδανεισμένοι και έτσι εξακολουθούν να ζητούν ανταλλάγματα που θα έπαιρναν πριν από την κρίση.

Αξιοσημείωτος όμως είναι και ο ρόλος των τραπεζών. Όπου είδαμε κάποιες ευκαιρίες να προκύπτουν από εταιρίες οι οποίες αντιμετώπιζαν προβλήματα, τελικά δεν τα καταφέραμε γιατί τα ακίνητα κατέληξαν στις πιστώτριες τράπεζες των εταιριών, έναντι τιμημάτων που ήταν ανώτερα από εκείνα που εμείς προσφέραμε"... Και τι δεν κάνουν οι τράπεζες για να μην τους "σκάσουν" δάνεια! 

Πάντως, πότε με τον έναν τρόπο (αγοράζοντας ακίνητα των εταιριών που δυσκολεύονται να αποπληρώσουν τις υποχρεώσεις τους) και πότε με διάφορους άλλους, όλα δείχνουν ότι οι τράπεζες καταφέρνουν να περιορίσουν τις μη εξυπηρετούμενες χορηγήσεις τους σε "λογικά επίπεδα", διαψεύδοντας όλους εκείνους που περίμεναν μαζικές επισφάλειες από το φθινόπωρο και μετά.

Αυτό το γεγονός το παραδέχονται πλέον ο ένας επενδυτικός οίκος μετά τον άλλο, ανεβάζοντας έτσι τις προσδοκίες τους για τα κέρδη της διετίας 2010 - 2011.

Και να ήταν μόνο αυτό: όσο περνάει ο καιρός τόσο χαμηλώνει το μέσο κόστος άντλησης των καταθέσεων, γεγονός που επισημαίνει με στοιχεία και η τελευταία έκθεση της HSBC.

Συγκεκριμένα, οι προθεσμιακές καταθέσεις που έληγαν σε περισσότερο από 12 μήνες απέδιδαν 5,36% στα τέλη του 2008, τον Μάρτιο του 2009 έδωσαν 3,25%, τον Ιούνιο του ίδιου έτους 2,55% και τον Ιούλιο 2,34%.

Και πέραν αυτών, έχουμε και τις κινήσεις των τραπεζών να περιορίσουν το κόστος τους. Η HSBC εκτιμά ότι ενώ το λειτουργικό κόστος στον κλάδο αυξήθηκε μόλις κατά 1% στο πρώτο φετινό εξάμηνο στο δεύτερο μισό του έτους θα σημειώσει πτώση 2%.

Αν πάμε σε άλλους κλάδους της οικονομίας, πολύ δύσκολα θα διαπιστώσουμε ανάλογη αισιοδοξία. Για μία ακόμα φορά οι τράπεζες αποδεικνύονται το μόνο παχύ παιδί μιας πολύτεκνης οικογένειας!

Και αυτό δεν μπορεί παρά να αποτιμηθεί και στο ταμπλό της Σοφοκλέους.