Ασυνεννοησία, μικροσυμφέροντα και πάσης Ελλάδος. Το λαϊκώς λεγόμενο και… τουρλουμπούκι ή αν προτιμάτε... φιάσκο! Μόνον έτσι αγαπητοί φίλοι μπορεί να περιγραφεί το θέατρο του παραλόγου που παρακολουθήσαμε το τελευταίο διάστημα με το νέο κανονισμό του Χ.Α., που μας προέκυψε… ακανόνιστος.

Μεγάλες βέβαια οι ευθύνες εκείνων οι οποίοι, αφού πρώτα προσυπέγραψαν με κάθε επισημότητα το κείμενο του κανονισμού (ας μην ξεχνάμε ότι το σχέδιο που έφτασε στην Επιτροπή Κεφαλαιαγοράς είχε γίνει αντικείμενο εκτενών διαβουλεύσεων μεταξύ όλων των φορέων, είχε εγκριθεί από την ΕΧΑΕ κ.λπ.), μετά άρχισαν να σχεδιάζουν… αλλαγές στο θέμα της κατηγοριοποίησης.

Κι αν οι αρχικοί εμπνευστές των αλλαγών τις ήθελαν προς το καλύτερο,(ξεκάθαρες κατηγορίες διαπραγμάτευσης με τον κάθε κατεργάρη στον παγκο του), στην πορεία διαπιστώθηκε ότι τα… εισηγμένα συμφέροντα όχι απλώς ορθώνουν το ανάστημά τους, αλλά επιζητούν το… χειρότερο.

Την επιστροφή στο παρελθόν της ενιαίας πεντάωρης διαπραγμάτευσης για όλους!

Λες κι όλες οι μετοχές είναι ίδιες, λες και η ίδια η αγορά δεν έχει δώσει τελεσίδικα το μήνυμα ότι για τις περισσότερες μετοχές όχι απλώς η τρίωρη αλλά και η… δίωρη διαπραγμάτευση είναι… μακροχρόνια.

Κάπου εκεί βέβαια ο κόμπος έφτασε στο χτένι και παραλίγο να ελάμβαναν χώρα φαινόμενα χωρίς προηγούμενο στην ιστορία των θεσμών της Σοφοκλέους (αφού μεταξύ άλλων είχε παραβιαστεί κατάφωρα και οποιαδήποτε έννοια θεσμοθετημένων αρμοδιοτήτων), οπότε επικράτησε η λογική (;) του ”ελάχιστου κοινού παρονομαστή”.

Έτσι, αφού πρώτα κυκλοφόρησαν στην αγορά τουλάχιστον τρεις (!) διαφορετικές εκδοχές των επικείμενων εξελίξεων, μόλις 20 μέρες πριν από την επίσημη προθεσμία εφαρμογής του νέου κανονισμού αποφασίστηκε ανεπισήμως (διότι επισήμως αναμένουμε ότι θα αποφασιστεί... μεθαύριο) ότι στο θέμα της κατηγοριοποίησης –δηλαδή σε ένα από τα σημαντικότερα θέματα- τα πράγματα θα παραμείνουν ως έχουν σήμερα, μέχρι… νεωτέρας.

Τα υπόλοιπα που λέγονται και γράφονται είναι απλώς… φιοριτούρες για να καλυφθεί το φιάσκο που μεσολάβησε.

Υ.Γ.: Να το θυμηθείτε, αυτή η λογική του ”ελάχιστου κοινού παρονομαστή”, που μεταφράζεται σε αδράνεια και στρουθοκαμηλισμό, αν δεν αλλάξει, θα αποτελέσει την ταφόπλακα της Σοφοκλέους.

Y.Γ.2: Ελπίζουμε να μην επιχειρήσει κανείς να διαψεύσει ότι έγιναν έτσι τα πράγματα, διότι σε όλη τη διάρκεια της σκληρής παρασκηνιακής κόντρας κρατούσαμε λεπτομερείς... σημειώσεις.