Το κλείσιμο του «Ελεύθερου Τύπου» από το ζεύγος Αγγελόπουλου έφερε ξανά στην επιφάνεια (και με επώδυνο τρόπο) τα προβλήματα που αντιμετωπίζει ο χώρος των media.

Τα προβλήματα μάλιστα δεν εντοπίζονται μόνο στην Ελλάδα αλλά και σε όλο τον κόσμο: κάμψη στη διαφημιστική δαπάνη και πτώση της κυκλοφορίας των εντύπων, άρα μειωμένα έσοδα για τις εταιρείες, αύξηση «πελατών» στα sites, που όμως δεν εμφανίζουν αντίστοιχη διαφημιστική διείσδυση, άρα δεν είναι προσοδοφόρα, και επιπλέον εθίζουν το κοινό στο «τζάμπα».

Απ’ την άλλη, η τηλεόραση αποδεικνύεται περισσότερο ανθεκτική. Εν ολίγοις, φαύλος κύκλος και κανείς δεν έχει βρει τη χρυσή τομή, που θα δώσει κάποια προοπτική.

Εν Ελλάδι, όμως, έχουμε και τις γνωστές μας ιδιαιτερότητες... Πέρα από τις δυσκολίες λόγω της κρίσης (οι «εκπτώσεις» στις διαφημίσεις έχουν χτυπήσει ακόμα και το 80% επί της ονομαστικής τιμής, ακούγεται εσχάτως...), τα πράγματα γίνονται χειρότερα και από μικρούς «άτυπους προσωπικούς πολέμους» μεταξύ μεγαλοεκδοτών, γεγονός που δεν επιτρέπει τη συνεννόηση και την από κοινού αντιμετώπιση των προβλημάτων.

Στο τελευταίο (μέχρι το... επόμενο) επεισόδιο αυτών των ατελείωτων αντεγκλήσεων φέρεται ότι εισηγμένος εκδότης αναζητά επειγόντως στρατηγικό εταίρο (Ευρωπαίο κατά προτίμηση) και γι’ αυτό στράφηκε σε ξένο όμιλο που έχει λόγους να παρακολουθεί στενά την ελληνική αγορά.

Για να γίνει πιο πειστικός... κουνούσε τον ισολογισμό (επίσης εισηγμένου) ανταγωνιστή λέγοντας ότι αυτός «δεν είναι τόσο... μπιπ!» και στην Ελλάδα να κοιτάνε μόνο αυτόν και όχι άλλον. Και -τι σύμπτωση!- ο περί ου ο λόγος ανταγωνιστής όταν καλείται να μιλήσει περί κρίσης επιδεικνύει (στην Ελλάδα αυτός...) τον ισολογισμό του άλλου, θέλοντας να καταδείξει «σπατάλη και ανοησία και μεγάλη κρίση».

Φυσικά, τα παραπάνω είναι κουτσομπολιά και φήμες που δύσκολα μπορούν να αποδειχτούν, όμως για να φτάσουν να αναφέρονται σε τέτοιου είδους συμπεριφορές σίγουρα τα πράγματα δεν είναι καλά.

Οπότε μπορούμε να ισχυριστούμε άφοβα ότι... ήρθε η Μαριωρή και έδεσε...