Πολύς λόγος έχει γίνει το τελευταίο διάστημα περί της "φήμης" και των "σεναρίων" για  συνένωση μεταξύ της Εθνικής Τράπεζας και της EFG Εurobank. Δεν αντιλέγουμε… ζουμερό το σενάριο κι αυξάνει και την αναγνωσιμότητα. Έχει όμως ένα προβληματάκι:

Αντιβαίνει πλήρως στην κοινή λογική, μόλις ληφθούν υπ' όψιν οι συνθήκες που επικρατούν (κι απ' ό,τι φαίνεται θα συνεχίσουν να επικρατούν για πολύ καιρό) στη μικρή όμορφη χώρα μας.

Ας δούμε πολύ απλά τι λένε οι αριθμοί: Η ΕΤΕ είχε χθες κεφαλαιοποίηση περίπου 9,2 δισ. ευρώ, ενώ η EFG ήταν στα 4,25 δισ. ευρώ. Λαμβάνοντας υπ' όψιν κι ένα μικρό premium που θα πρέπει να λάβουν οι μέτοχοι της δεύτερης για να δώσουν τις μετοχές τους (έστω ένα πενιχρό 8%) φτάνουμε "μπακαλίστικα" σε αναλογία 2:1.

Πρακτικά αυτό σημαίνει ότι οι μέτοχοι της EFG θα λάβουν 30% - 33% των μετοχών σε μια συνένωση και ο όμιλος Λάτση (που κατέχει σήμερα ποσοστό κοντά στο 50% της Eurobank) θα έχει περίπου 14% - 16% στη "νέα τράπεζα".

Με άλλα λόγια, δηλαδή, θα είναι ο μεγαλύτερος μέτοχος, σημαντικά μεγαλύτερος κι από την άμεση και έμμεση συμμετοχή του ελληνικού δημοσίου!

Μπορείτε να φανταστείτε, νομίζω, τους τίτλους μέρους του Τύπου. "Δίνουν την Εθνική στο Λάτση" και άλλα διάφορα, σε αυτό το μήκος κύματος.

Υποθέτω ότι δεν υπάρχει σοβαρός άνθρωπος που να ζει στην Ελλάδα και να πιστεύει ότι αυτή η κυβέρνηση (στην κατάσταση που βρίσκεται και με τα ποσοστά που πιάνει στις δημοσκοπήσεις, εν όψει ευρωεκλογών και εν γένει της εκλογολογίας που δίνει και παίρνει) θα τολμούσε ποτέ να κάνει τέτοια κίνηση.

Ούτε βεβαίως ο ίδιος ο κ. Τάκης Αράπογλου, η θητεία του οποίου, αν δεν κάνουμε λάθος, λήγει τον Απρίλιο του 2010, θα αναλάμβανε να χρεωθεί τέτοιο βάρος σε αυτή τη συγκυρία.

Απλά λοιπόν τα πράγματα.

Υ.Γ.: Κάποιοι πιστεύουν ότι κάτι θα μπορούσε να γίνει αν το Δημόσιο μετέτρεπε τις προνομιούχες μετοχές του στην EFG σε κοινές, κάνοντας dilute τους υπόλοιπους μετόχους. Αυτό όμως προϋποθέτει αδυναμία πληρωμής του 10% που δικαιούται ως απόδοση το Δημόσιο ή πάροδο 5ετίας και αδυναμία αποπληρωμής των προνομιούχων πριν από τη μετατροπή.

Οπότε, και αυτό το ξεχνάμε…