Το Σεπτέμβριο και τον Οκτώβριο του ’99 πάνω στην κορύφωση της χρηματιστηριακής ”φούσκας” πάρα πολλοί επενδυτές παρασύρθηκαν από τις σειρήνες του έντεχνου marketing και επένδυσαν τα χρήματά τους σ’ ένα νέο μετοχικό Αμοιβαίο.

Ενα Αμοιβαίο που έσπευσε να συνδυάσει την άμεση προσδοκία του χρηματιστηριακού κέρδους με την ευρύτερη προσδοκία της Ολυμπιάδας του 2004 προεξοφλώντας την κατά… πέντε χρόνια!

Ήταν τόση η επιτυχία της με κάθε τρόπο ”προώθησης” αυτού του Αμοιβαίου, που έφτασε μέσα σε διάστημα περίπου δύο μηνών (15 Σεπτεμβρίου - 30 Νοεμβρίου 1999) να συγκεντρώσει περίπου 310 δισ. δρχ.!

Ποσό κολοσσιαίο, το οποίο βέβαια πρακτικά εξανεμίστηκε κατά ένα μέρος το επόμενο έτος (το 2000, στο οποίο ”έγραψε” απώλειες 50%) και κατά ένα μέρος στη συνέχεια.

Υπολογίζεται ότι οι επενδυτές που εγκλωβίστηκαν σ’ αυτό το Αμοιβαίο εκείνη την περίοδο έχασαν έως σήμερα πάνω από 70% των χρημάτων τους.

Επρόκειτο άραγε για ένα τεράστιο λάθος εκτίμησης από την πλευρά εκείνων που είχαν την ευθύνη για τη συγκρότησή του, των υποτίθεται έμπειρων επαγγελματιών που δεν είδαν την επερχόμενη κρίση;

Ή μήπως ήταν μια ηθελημένη ενέργεια εκμετάλλευσης της επενδυτικής φρενίτιδας, που προφανέστατα έγινε προς όφελος της εταιρίας (η οποία εισέπραξε τεράστια ποσά από τις προμήθειες διάθεσης και διαχείρισης) και εναντίον του συμφέροντος των μεριδιούχων;

Όπως και να ’χει, το αποτέλεσμα είναι το ίδιο. Ήταν μια επενδυτική τραγωδία, μια χαρακτηριστική ”καραμπινάτη” περίπτωση της ”μαύρης” περιόδου του 1999-2000, όταν εκατοντάδες χιλιάδες επενδυτές έχασαν τα χρήματά τους.

Κι όμως, ο έχων τότε το γενικό πρόσταγμα, ο φερόμενος ως εμπνευστής και υλοποιήσας τη ”φαεινή” ιδέα, το πρόσωπο που εν τέλει φέρει την ευθύνη για εκείνη την καταστρεπτική για τους επενδυτές ”πρόταση”, παρότι αποτελεί -εδώ και καιρό- παρελθόν για την τότε εταιρία του, παρότι δεν κατάφερε εφεξής να διεκδικήσει αντίστοιχο πόστο σε κάποια άλλη εταιρία του χώρου, ”πλασάρεται” τώρα έντεχνα ως… ”μέλλον”, για υψηλό θεσμικό πόστο, υποτίθεται διοριζόμενος από τη νέα κυβέρνηση.

Πώς είναι ποτέ δυνατόν αυτός ο άνθρωπος, ο κατ’ εξοχήν εκφραστής της άποψης ότι ”η αγορά αυτορυθμίζεται” (sic) σε μια περίοδο που το χρηματιστήριο ήταν κυριολεκτικά… ”ξέφραγο αμπέλι”, να γίνει τώρα αποδεκτός ως ”ικανός” προστάτης του επενδυτικού συμφέροντος από οποιαδήποτε θεσμική θέση στον χώρο της κεφαλαιαγοράς και του χρηματιστηρίου;

Λίγη ντροπή δεν βλάπτει…