Για να μη νομίζει κανείς ότι το ξεχάσαμε, η υπόθεση της σύμβασης μεταξύ Εμπορικής και Credit Agricole μόνο τελειωμένη δεν πρέπει να θεωρείται.

Τουναντίον, οι αντιδράσεις υποβόσκουν, και όχι μόνον μεταξύ των ιδιωτών επενδυτών, που λίγο πολύ έχουν συνηθίσει να... καταπατώνται τα δικαιώματά τους.

Κι αυτό είναι πρόβλημα, ιδιαίτερα αν εξετάσει κάποιος την αποτίμηση της Εμπορικής Τράπεζας σε σχέση με τα κέρδη και τα λοιπά θεμελιώδη μεγέθη, τόσο της ίδιας της τράπεζας όσο και του ομίλου (η χθεσινή... ψυχρολουσία από την πλευρά της UBS δεν αποτελεί έκπληξη, αφού η τράπεζα δεν συνιστάται για αγορά από καμία ελληνική ή ξένη εταιρία του χώρου. Μάλλον το αντίθετο ισχύει).

Υπό αυτό το πρίσμα εξηγείται βέβαια και η ”πρεμούρα” του κ. Στουρνάρα όχι απλώς να παραδώσει την τράπεζα στους Γάλλους της Credit Agricole, αλλά να... προεξοφλήσει τις μελλοντικές τους ενέργειες όσο το δυνατόν πιο έντονα.

Κάπως έτσι μας προέκυψαν και οι χθεσινές δηλώσεις Στουρνάρα στο Reuters, σύμφωνα με τις οποίες, μετά τις εκλογές θα λυθεί το ασφαλιστικό ζήτημα της Εμπορικής, οπότε θα ανοίξει και ο δρόμος για την αύξηση του ποσοστού των Γάλλων.

Περί της αποτιμήσεως της Εμπορικής θα επανέλθουμε συντόμως, παρότι εξακολουθούμε να αναμένουμε μήπως και ξεκαθαρίσει κάπως η εικόνα σχετικά με την ”απόρρητη σύμβαση” που υπεγράφη με τους Γάλλους (περί της οποίας ουδείς, συμπεριλαμβανομένων και των χρηματιστηριακών αρχών, φαίνεται να κάνει κάτι).

Αν μη τι άλλο, δεν θα έπρεπε να μας πουν αν πρόκειται να εξεταστεί το θέμα από τις αρχές, όπως προβλέπει το θεσμικό πλαίσιο;