Αποκάλυψε (σ.σ.: ότι χρειάζεται): "Στροφή από την εικονική οικονομία της χρηματοπιστωτικής κερδοσκοπίας στην πραγματική οικονομία της εργασίας, της παραγωγής του δημιουργικού μόχθου".

Διαπίστωσε (σ.σ.: ότι χρειάζονται): "Τολμηρές πρωτοβουλίες προώθησης επενδύσεων και δημιουργίας νέων θέσεων εργασίας".


Συνθηματολόγησε: "Μπλόκο στην ανεργία" από τις δυνάμεις της εργασίας.

Και μας… πληροφόρησε: "Το φάσμα της διόγκωσης της ανεργίας είναι υπαρκτό. Και μας αφορά όλους".

Όλα αυτά ο κ. Δημήτρης Δασκαλόπουλος.

Θα μας συγχωρήσετε την ειρωνεία, αλλά δεν μπορούμε να φανταστούμε πως η διόγκωση της ανεργίας αφορά προσωπικά στον κ. Δημήτρη Δασκαλόπουλο, εκτός κι αν φοβάται μη χάσει τη θέση του… προέδρου του ΣΕΒ.

Κατά τ' άλλα, έχοντας εισπράξει ένα αμύθητο για τους περισσότερους από εμάς ποσό από την πώληση της Vivartia (ως προς αυτό ήταν μάλλον βολική η κατά Δασκαλόπουλο… "εικονική οικονομία της χρηματοπιστωτικής κερδοσκοπίας"), είναι σίγουρο πως έχει λύση το οικονομικό του πρόβλημα για πολλές ερχόμενες γενεές.

Θα πείτε ότι τον αφορά ίσως ως εργοδότη. Όχι, θα τονίσουμε, διότι ΔΕΝ είναι εργοδότης.

Ο κ. Δασκαλόπουλος, μετά την έξοδό του από τη Vivartia, επέλεξε να έχει τον ρόλο του "ραντιέρη" (για να θυμηθούμε και τον αείμνηστο Ανδρέα Παπανδρέου) του μεγαλοεισοδηματία, του επενδυτή σε fund.

Κι απαρνήθηκε οικειοθελώς οποιαδήποτε σχέση με την παραγωγή, με την πραγματική οικονομία, την εργασία και τον μόχθο, περί των οποίων εμφανίζεται να… κόπτεται.

Είναι μάλλον ασυνήθιστο να πρωτοστατεί στον μεγαλύτερο εργοδοτικό σύνδεσμο της χώρας κάποιος που -και δικαίωμα του βεβαίως, αυτό δεν το αμφισβητούμε- επέλεξε όχι μόνο να μεταβιβάσει σε τρίτους τη βιομηχανία που κληρονόμησε, αλλά και να μην αξιοποιήσει παραγωγικά δημιουργώντας θέσεις εργασίας, έστω ένα μέρος της τεράστιας ΠΡΟΣΩΠΙΚΗΣ περιουσίας του.

Πώς είναι δυνατόν κάποιος που είναι έξω από το παιχνίδι, είτε ως εργοδότης είτε και ως εργαζόμενος, κάποιος που δεν ανήκει στους "κοινωνικούς εταίρους" κατόπιν δικής του προσωπικής επιλογής να λέει αυτά που λέει ο κ. Δασκαλόπουλος και να μη μειδιά ειρωνικά το όποιο ακροατήριο;

Ποιος θα τον πιστέψει όταν ο ίδιος αποφεύγει "να βάλει τα χρήματά του εκεί που είναι το στόμα του" ("put your money where your mouth is" που λένε οι Αγγλοσάξονες) σε μια πραγματικά κρίσιμη περίοδο για την οικονομία και την απασχόληση;

Αυτό όμως είναι κάτι που πρέπει να απασχολήσει τους (πρώην) συναδέλφους του στον ΣΕΒ, αυτούς που όντως παραμένουν εργοδότες - και ενεργά συμμέτοχοι στην παραγωγή προϊόντων και υπηρεσιών.