Μιας και μιλάμε για αλλαγές προσώπων, να σημειώσουμε ότι στους πολιτικούς κύκλους δεν είναι λίγοι εκείνοι που έχουν προσέξει ότι το επικοινωνιακό ”βάρος” της… διαδοχής έχει πέσει στους ώμους του κ. Χυτήρη σχεδόν αποκλειστικά, παρότι ο ίδιος είναι τυπικά υφιστάμενος του συνήθως λαλίστατου υπουργού Τύπου, κ. Πρωτόπαπα.

Μήπως αυτό είναι το πρώτο σημάδι ότι η έλευση του ”Γιωργάκη” θα σημάνει το τέλος του προσκηνίου για μια σειρά από πολιτικά και… παρα-πολιτικά πρόσωπα του πασοκικού χώρου, τα οποία ενεπλάκησαν στη δίνη της σκανδαλολογίας;

Αν είναι έτσι, τότε θα πρέπει να ανησυχήσουν πολλοί, από υπουργούς, όπως ο κ. Γ. Παπαντωνίου (που ήταν και συστηματικά πολέμιος του Γ. Παπανδρέου), ο οποίος έχει βρεθεί ξανά στο επίκεντρο της αρνητικής δημοσιότητας για τις αμυντικές προμήθειες και άλλες συναφείς υποθέσεις, έως διοικητές δημοσίων επιχειρήσεων και κρατικού ενδιαφέροντος ”ιδρυμάτων”.

Στο κάτω κάτω η αλλαγή της ηγεσίας δίνει μια πολύ πιο κομψή ”δικαιολογία” για το ”σφάξιμο” κάποιων που αποδεδειγμένα έχουν κακή… επίδραση στην αποδοχή του κόμματος από την κοινή γνώμη. Μαζί με αυτούς, βέβαια, μπορεί να πάρει το… δρεπάνι και κάποιους…αντιφρονούντες.

Υ.Γ.: Στο πλαίσιο αυτό εξαιρετικά ενδιαφέρον, μα και ”επίκαιρο”, ήταν το άρθρο του κ. Νίκου Παπανδρέου περί προσόντων των υπουργών στην ”Αξία”. Κι αυτό διότι με ωραίο ομολογουμένως τρόπο τα... ”έχωσε γερά” τόσο στον κ. Ευθυμίου όσο και στον κ. Βενιζέλο. Απορίας άξιον πώς του… ξέφυγαν ο κ. Πάγκαλος και ο κ. Παπαντωνίου