Αίσθηση προκάλεσε, ήδη από χθες, το άρθρο του γνωστού τραπεζίτη της EFG Εurobank, Νίκου Καραμούζη, που διαθέτει μεγάλη εμπειρία σε θέματα κεφαλαιαγορών.

Κι αυτό διότι ο υπογράφων το άρθρο (στην ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ της Κυριακής) δεν φάνηκε να ”μασάει” καθόλου τις απόψεις του.

Χωρίς περιστροφές, σκιαγράφησε μια μάλλον ζοφερή εικόνα για τη Σοφοκλέους, μια εικόνα που είναι όμως απολύτως υπαρκτή. Συγκέντρωση των συναλλαγών σε λίγους τίτλους, συγκέντρωση της κεφαλαιοποίησης σε επίσης λίγους (κρατικούς κυρίως) τίτλους, συγκέντρωση των μεριδίων αγοράς σε ελάχιστες χρηματιστηριακές, που ολοένα αυξάνουν την κυριαρχία τους στο χώρο.

Και ταυτόχρονα άμεση απειλή από την ”κυριαρχία” των μεγάλων αγορών στον ενιαίο χρηματοοικονομικό χώρο της Ευρώπης.

Αυτή η καταγραφή όταν προέρχεται από τον ”προϊστάμενο” της μεγαλύτερης σε μερίδια ΑΧΕΠΕΥ της Σοφοκλέους, της EFG Securities, και εκ των πλέον υψηλόβαθμων στελεχών της δεύτερης σε μέγεθος ιδιωτικής τράπεζας κι όχι από κάποιο εκπρόσωπο των… ”μικρών”, σίγουρα έχει βαρύνουσα σημασία.

Κι ακόμη μεγαλύτερη όταν ο ίδιος υπογραμμίζει ότι το να ενωθούμε με ένα μεγάλο χρηματιστήριο, όπως έγινε στην περίπτωση της Πορτογαλίας, δεν θα είναι η σωστή κίνηση. Τουλάχιστον όσο εξακολουθούμε να έχουμε την ”πολυτέλεια” της επιλογής, διότι αν ”ερημώσει” κι άλλο το Χ.Α., μάλλον δεν θα την έχουμε.

Αλλά και στην περίπτωση των εγχώριων θεσμικών και του φθίνοντος ρόλου τους στην αγορά δεν ”μάσησε” τα λόγια του, αντιθέτως προσέφερε και στοιχεία για τη θέση του, για να καταλήξει στην ολοκλήρωση του άρθρου του θέτοντας ένα καθόλου ”ρητορικό” ερώτημα.

Μας ενοχλεί, σαν στρατηγική της χώρας, να έχουμε ”φαινόμενα” όπως αυτό της Nokia, στη Φινλανδία, επιχειρήσεις δηλαδή με μεγάλη εμβέλεια στο εξωτερικό, που θα έχουν όμως δεσπόζουσα θέση στη χώρα μας, όχι μόνον στην αγορά, αλλά και στην… κεφαλαιαγορά;

Η θέση αυτή του κ. Καραμούζη δεν είναι ”καινοφανής”. Ταιριάζει άλλωστε σε μεγάλο βαθμό και με την άποψη του κ. Χριστοδουλάκη περί ”Εθνικών Πρωταθλητών”, άποψη που συχνά έχει επαναληφθεί ακόμη και σε πρόσφατο debate που είχε ο υπουργός με τον κ. Αλογοσκούφη της Ν. Δημοκρατίας.

Ωστόσο, η ξεκάθαρη θεωρητική (και όχι μόνον) διατύπωση της θέσης από τον κ. Καραμούζη, στη συγκεκριμένη συγκυρία, μάλλον πρέπει να έχει κάποιο λόγο.

Σίγουρα υπάρχει άμεση συσχέτιση με τη ”μεταμόρφωση” της ΕΧΑΕ που επιχειρείται αυτό το διάστημα, κατόπιν της ιδιωτικοποίησής της, ή έστω της … ”τραπεζοποίησής” της.

Πιθανώς να αποτελεί ένα ηχηρό… ”καμπανάκι” ενάντια στην ελληνική λογική του ”καλύτερα πρώτος στο χωριό παρά δεύτερος στην πόλη”, που αποδεδειγμένα μπλοκάρει πολλές προσπάθειες συγχώνευσης και συνένωσης στον τόπο μας.

Πιθανώς όμως να είναι και προάγγελος κάποιων γεγονότων ή ακόμη και ένα έμμεσο… κάλεσμα.



Το οποίο διατυπώνεται σε μια περίοδο κατά την οποία ουδείς αναμένει εξελίξεις μεγάλου βεληνεκούς, λόγω των επικείμενων εκλογών, πλην όμως όλοι προβληματίζονται για τη… συνέχεια!