Τελικά στις περισσότερες των περιπτώσεων η επένδυση χρημάτων σε εισηγμένες εταιρίες, εκ μέρους άλλων... συναδέλφων τους, αποδείχθηκε έως και... ολέθρια πράξη.

Χαρακτηριστικό παράδειγμα η περίπτωση της Plias, δηλαδή της πρώην Παπουτσάνης του Ομίλου Δαυίδ (για τα πραγματικά... ”μαύρα βάσανα” της οποίας μπορείτε να διαβάσετε αναλυτικά στο ”Μέτοχο” που κυκλοφορεί), η οποία επέλεξε (το... ένδοξο 1999) να επενδύσει τα 5 από τα συνολικά περίπου 11,5 δισ. δρχ. που έλαβε από τις αυξήσεις του μετοχικού της κεφαλαίου στην Κατσέλης.

Με το ποσό αυτό, που δόθηκε στη διάρκεια του 2000, απέκτησε το 24,63% της γνωστής εταιρίας άρτου, το οποίο και διατηρεί, αλλά... άρτον μάλλον δεν έχει δει!

Σήμερα τα 5 δισ. ”αξίζουν”, σύμφωνα με την τρέχουσα κεφαλαιοποίηση της εταιρίας, μόλις 3,9 δισ. Ητοι άνω του 20% του επενδυμένου κεφαλαίου, έκανε φτερά μέχρι νεοτέρας... ανόδου στην τιμή της Κατσέλης.

Και για όσους γνωρίζουν απλά μαθηματικά, προκειμένου να ξαναγίνουν 5 τα 3,9 δισ., η τιμή της μετοχής θα πρέπει να αυξηθεί κατά 28%. Πράγμα ολίγον δύσκολο στην τρέχουσα φάση, δεδομένης και της μείωσης στα κέρδη της αρτοβιομηχανίας κατά 37,7%, από 2,33 σε 1,44 εκατ. ευρώ, με βάση τα αποτελέσματα 2001.

Σημειωτέον ότι το (θεωρητικό) μερίδιο της Plias σε αυτά τα κέρδη συνεπάγεται ετήσια απόδοση αυτών των 5 δισ. δρχ. της τάξεως του 2,3% προ φόρων, δηλαδή 120 εκατ. δρχ. Πρακτικώς εξαρτάται από το μέρισμα, που ακόμη κι αν γίνει πλήρης διανομή των κερδών, θα είναι κατά 35% μικρότερο.

Σημειωτέον δε, ότι το τρέχον Ρ/Ε πριν από φόρους της εταιρίας διαμορφώνεται σε 32,36, το οποίο κρίνεται μάλλον υψηλό για προϊόντα άρτου.

ΥΓ.: Παρ’ όλα αυτά, αν δει κάποιος σε ποιες τιμές αποκτήθηκαν οι συμμετοχές άλλων σε εισηγμένες, θα καταλάβει ότι η περίπτωση της Κατσέλης είναι μάλλον μία από τις... καλύτερες.