Σε μια περίοδο όπου η διοίκηση της Εθνικής  βάλλεται από το ίδιο το κυβερνών κόμμα καλό είναι να θυμηθούμε -βάλλοντες και μη- τα αυτονόητα.

Την εν λόγω διοίκηση της Εθνικής την επέλεξε η Ν.Δ. όταν ανέβηκε στην κυβέρνηση και η συντριπτική πλειονότητα των μελών του Δ.Σ. της Εθνικής είχε την έγκρισή της.

Μόλις μερικούς μήνες μετά την εγκαθίδρυση της νέας διοίκησης, διενεργήθηκε placement του εναπομείναντος ποσοστού που διέθετε απευθείας το Δημόσιο στην Εθνική.

Σε ιδιαίτερα καλές μάλιστα για την εποχή αποτιμήσεις. Και απ' ό,τι θυμόμαστε, αντιδράσεις από το κυβερνών κόμμα δεν υπήρξαν τότε.

Παρά το γεγονός ότι το Δημόσιο δεν είχε πλέον απευθείας συμμετοχή, συνέχιζε να ελέγχει τη διοίκηση μέσω των Τταμείων, ασκώντας τις ψήφους που του αναλογούσαν.

Και συνεχίζει να το κάνει, ενώ η συμμετοχή των Ταμείων στο μετοχικό κεφάλαιο της Εθνικής έχει υποχωρήσει, μετά την αύξηση κεφαλαίου της, για να χρηματοδοτηθεί η εξαγορά της Finansbank.

Η παραπάνω πρακτική, ακατανόητη για τους περισσότερους ξένους θεσμικούς επενδυτές, στην Ελλάδα του 2008 αποτελεί ακόμη… αυτονόητο.

Και μάλιστα σε τέτοιον βαθμό που οι βουλευτές της Ν.Δ. βάλλουν εναντίον της υπό τη διοίκηση του Τάκη Αράπογλου,  λες και είναι η Εθνική κομματικό τσιφλίκι.

Και όλα αυτά, ενώ από την περίοδο της διοίκησης Καρατζά καταβάλλεται προσπάθεια να απαγκιστρωθεί η Εθνική και μαζί και τα Ταμεία - μέτοχοί της από τον εναγκαλισμό του Δημοσίου.

Προσπάθεια που συνεχίζεται.

Να προκαλεί άραγε αυτή η επιμονή επιπλέον... νεύρα στο κυβερνών κόμμα, σε μια περίοδο μάλιστα όπου αναζητούνται πειθήνιοι managers και όλοι αναπολούν τον κρατισμό και τους "διοικητές";

Αν ναι, τότε ας έβαζε απλώς το χέρι στην τσέπη το Δημόσιο και ας αγόραζε Εθνική από τα 19 ως τα 11 ευρώ στην πτώση του Οκτωβρίου. Το 15% του μετοχικού της κεφαλαίου άλλαξε χέρια σε αυτό το διάστημα και κάποιοι το αγόρασαν!

Τα υπόλοιπα είναι μόνο επίδειξη… τζάμπα μαγκιάς.