Οι παλαιότεροι (οι σαραντάρηδες ex–yuppies της Σοφοκλέους) τον πρωτογνώρισαν ως συνδικαλιστή στα αμφιθέατρα. Οι νεότεροι τον ανακάλυψαν από τα τηλε–παράθυρα πριν τον λησμονήσουν, όπως και οι ψηφοφόροι του.

Σήμερα, ο εν λόγω κύριος ασχολείται με το νερό, το οποίο θεωρεί μάλιστα και προϋπόθεση για την αειφόρο ανάπτυξη. Αφήστε δε που πιστεύει ότι ”τα προβλήματα στον κύκλο του νερού ξεφεύγουν συχνά από τα εθνικά όρια” και ως εκ τούτου ”απαιτείται η ύπαρξη στενής και διαρκούς εργασίας μεταξύ των γειτονικών κρατών”. Αχ, Vivendi που τους χρειάζεται...