Με τα ονόματα τριών επιφανών επιστημόνων της άλλης όχθης του Ατλαντικού, αρχίζουν και εξοικειώνονται τώρα τελευταία, πολλά από τα υψηλόβαθμα στελέχη ασφαλιστικών και τραπεζικών ιδρυμάτων.

Ο λόγος είναι καθαρά πρακτικός και ουδεμία σχέση έχει εν προκειμένω, με την... εγκυκλοπαιδική τους μόρφωση. Οι εν λόγω επιστήμονες ονόματι Altman, Ηαnweck και Hannan, ασχολήθηκαν επί σειρά ετών με θέματα φερεγγυότητας και κεφαλαιακής επάρκειας, καταρτίζοντας ακόμη και ”προβλεπτικά μοντέλα” για την πιθανότητα πτώχευσης ή τέλος πάντων ”χρηματοοικονομικής δυσφορίας” διαφόρων ιδρυμάτων και εταιριών.

Τα μοντέλα αυτά, χρησιμοποιούνται από τις κεντρικές τράπεζες και τους άλλους ελεγκτικούς μηχανισμούς σε διάφορες χώρες, μεταξύ των οποίων συγκαταλέγεται, απ’ ό,τι με πληροφορούν, και η ΤτΕ.

Καθότι, λοιπόν, το 2001 δεν ήταν και τόσο ”ευτυχές” από πλευράς αποτελεσμάτων, όχι μόνον για τις τράπεζες αλλά και για τις ασφαλιστικές, κάποια στελέχη βρέθηκαν να κάνουν εντατικά ”φροντιστήρια” στα πονήματα των τριών αμερικανών επιστημόνων, για να δουν πόσο κοντά στα επιτρεπτά όρια αυτών των ”μοντέλων” βρίσκονται.

Κάποιοι μάλιστα φαίνεται πως διαπίστωσαν ότι βρίσκονται τόσο ”κοντά”, που επιβάλλεται να προχωρήσουν σε δραστικές λύσεις, όπως οι αυξήσεις κεφαλαίου!

Σημειώστε, πάντως, ότι τα εξ Αμερικής ”μοντελάκια” δεν προβληματίζουν μόνον κάποιους μικρούς, και ενίοτε γνωστούς για τις... ”τσαχπινιές” τους, παίκτες της αγοράς, αλλά και αρκετούς ”μεγάλους”, που μέχρι πρόσφατα το risk management το είχαν γραμμένο στα παλαιότερα των... υποδημάτων τους.