Αποκαταστάθηκαν (και μάλιστα από… κοντά!), λένε οι τελευταίες πληροφορίες του Χαμαιλέοντα, τα ”κανάλια επικοινωνίας” μεταξύ των γάλλων της Credit Agricole και του αρμοδίου έλληνα υπουργού, Νίκου Χριστοδουλάκη, κατόπιν μιας περιόδου ”διπλωματικής ψυχρότητας”.

Που σημαίνει ενδεχομένως, ότι θα βρεθεί λύση στο πρόβλημα που έχει προκύψει, αναφορικά με τον τρόπο απάντησης των γάλλων στο ”δικαίωμα πρώτης άρνησης”, για το ποσοστό της ΔΕΚΑ.



Αυτό βέβαια μάλλον δεν θα… χαροποιήσει ιδιαίτερα τον εγχώριο ανταγωνισμό που –κι αυτό είναι λογικό από την πλευρά τους- καθόλου δεν θα ήθελε να δει το γαλλικό κολοσσό να αποκτά το management μιας ελληνικής τράπεζας με πραγματικά μεγάλο δίκτυο, όπως αυτό της Εμπορικής. Βλέπετε στο εξωτερικό οι όροι του τραπεζικού ανταγωνισμού είναι σε μεγαλύτερου ύψους… πήχη!

Εν τούτοις, με δεδομένη την προσγείωση των προσδοκιών κάποιων… (άτυπων;) συμβούλων του ΥΠΕΘΟ, σε σχέση με τη δυνατότητα του δημοσίου να προχωρήσει, (αλλά και της αγοράς να… απορροφήσει), ένα πραγματικό μπαράζ αλλεπάλληλων μετοχοποιήσεων, η εξέλιξη αυτή μάλλον ευχαριστεί τον ίδιο τον κ. Χριστοδουλάκη!.

Ο οποίος στο κάτω κάτω είναι πολιτικό πρόσωπο. Και άρα οφείλει να παρουσιάζει επιτυχίες, όχι μόνον ταμειακές αλλά και πολιτικές.

Υπό αυτή την έννοια, ουδείς φαντάζομαι αμφιβάλλει ότι η απόκτηση ”σχετικής πλειοψηφίας” από την C.A, θα ήταν απείρως πιο σημαντική πολιτικά από οποιοδήποτε placement, με τους γάλλους να εξακολουθούν να έχουν στα χέρια τους το 11% έως τουλάχιστον το… 2008!!!

Για όσους μάλιστα νομίζουν ότι κάποιος ”τρίτος”, θα μπορούσε να εξαγοράσει το ποσοστό των γάλλων, μια απλή έρευνα για την τιμή στην οποία το αγόρασαν, προ ολίγων ετών, θα αποκαλύψει το κυριολεκτικά… απραγματοποίητο του θέματος.

Το παράδοξο της υπόθεσης είναι ότι την πολυτέλεια του αξιοπρεπούς ”exit strategy”, για λόγους συμβατικούς που πολύ καλά γνωρίζει ένας κλειστός κύκλος προσώπων, το έχουν εξ αρχής στα χέρια τους οι γάλλοι και κανένας μα κανένας άλλος.

Η συμβουλή της στήλης λοιπόν, είναι μία. Υπομονή, να δούμε τι θα γίνει.