Θα εγκαινιάσουμε τη «χειμερινή σεζόν» της στήλης λέγοντας μερικές αλήθειες. Ο κόσμος έχει αγανακτήσει. Διότι μετά τις συνεχείς θριαμβολογίες της κυβέρνησης για την πορεία της οικονομίας (και μία ολόκληρη πενταετία) έπειτα από μια μακρά σειρά γεγονότων με βαριά οσμή σκανδάλου, μετά τα συνεχή κύματα ακρίβειας, τους ήρθε στο κεφάλι -σαν… κερασάκι- και μια νέα φοροεπιδρομή επί δικαίους και αδίκους.

Όχι, με το συγκεκριμένο σχόλιο δεν θα μείνουμε στο θέμα της φορολόγησης της υπεραξίας στις μετοχές και στα μερίσματα (που δεν υπήρχε βεβαίως ΠΟΥΘΕΝΑ στο πρόγραμμα της Νέας Δημοκρατίας), ούτε στα τεκμήρια, ούτε στην κατάργηση του αφορολόγητου, ούτε στις φοροεπιδρομές που αναμένονται σε θέματα ακινήτων (ας είναι καλά και το κτηματολόγιο).

Διότι όταν κάθε μέρα απασχολούν τον Τύπο (κι όχι μόνον τον αντικυβερνητικό) υποθέσεις σαν αυτές του κ. Βουλγαράκη, του κ. Παυλίδη, της Siemens και άλλων μάλλον δυσάρεστων γεγονότων που εν τέλει αφορούν όχι μόνο στην κυβέρνηση αλλά σχεδόν σε ολόκληρο το πολιτικό σύστημα -και την ίδια ώρα είναι πια πασιφανές ότι η οικονομική κατάσταση της χώρας πάει από το κακό στο χειρότερο- οι έκτακτες φορολογικές επιβαρύνσεις δίνουν στον απλό πολίτη την αίσθηση ότι είναι «και κερατάς και δαρμένος».

Βέβαια ο κ. πρωθυπουργός, κατά την καθιερωμένη συνέντευξή του στη ΔΕΘ (όπου ξέραμε από πριν ότι θα κρατάει μικρό, δηλαδή… άδειο, καλάθι παροχών), έσπευσε να προσφέρει κάλυψη στους υπουργούς του.

Μόνο που ήταν εντελώς διαφορετικός από το παρελθόν. Πάει εκείνη η ετοιμολογία, η άνεση και η γλώσσα του σώματος που έδειχνε νικητή και άρεσε στο κοινό. Αντί αυτού στη συνέντευξη είχαμε «χαρτάκια» μπόλικα τα οποία διάβαζε και απαντούσε στις ερωτήσεις, αποφεύγοντας σε αρκετές περιπτώσεις να… επανέλθει ασχέτως αν τον πίεζαν οι δημοσιογράφοι.

Κοινώς μια αμηχανία κι ένας εκνευρισμός περίεργος, που αντικατοπτρίζει μία κυβέρνηση πληγωμένη από τα ίδια της τα σπλάχνα, που καταφέρνει ΧΩΡΙΣ αντιπολίτευση, μόνη της στο γήπεδο, να τρώει το ένα αυτογκόλ πίσω από το άλλο!

Οποία κατάντια!

Δυστυχώς, ό,τι και να λέει ο κ. Καραμανλής, ο λαός έχει βγάλει ήδη το συμπέρασμά του. Η κυβέρνηση πάσχει από τα συμπτώματα από τα οποία έπασχε και η κατάσταση την οποία αντικατέστησε. Γι' αυτό και έχει αρχίσει να ψιθυρίζεται το βαρύ σχόλιο που άκουσε και η στήλη πρόσφατα σε μια συζήτηση απλών πολιτών: «Ήρθαν οι ληστές να διώξουν τους κλέφτες».

Σχόλιο βαρύ αναμφίβολα και πολύ γενικό, αλλά αντικατοπτρίζει περισσότερο από οτιδήποτε άλλο την απογοήτευση εκείνων που ήθελαν να πιστέψουν ότι θα υπάρξει κάθαρση, επανίδρυση του κράτους και περιορισμός της διαπλοκής!

Μέσα σε αυτό το πλαίσιο ο πολίτης νιώθει πλέον ότι με τα νέα φορολογικά μέτρα απλώς καλείται να πληρώσει τον… λογαριασμό για μια κυβέρνηση που το πάει από γκάφα σε τραγέλαφο με ελάχιστα δείγματα πραγματικής πολιτικής.

Κι αν δείτε τα αποτελέσματα στη δημοσκόπηση του Euro2day ακριβώς για το θέμα των φορολογικών μέτρων αυτό το συμπέρασμα θα βγάλετε, αφού το 50% θεωρεί ότι η επιβολή των νέων μέτρων είναι «δείγμα κυβερνητικής ανικανότητας» και το 24% ότι είναι «άδικα και προκλητικά».

Μόνον ένα… 6% τα θεωρεί κοινωνικά δίκαια (όπως κόπτεται ότι είναι η κυβέρνηση) και ακόμη 7,8% εκτιμά ότι είναι «οδυνηρά αλλά αναγκαία», ενώ το 12,8% τα θεωρεί «πρόχειρα και αναποτελεσματικά».

Θα κλείσουμε παραφράζοντας μια ρήση του αείμνηστου Κωνσταντίνου Καραμανλή που πολλοί την είχαν βρει ως… πάτημα: «Τον πολιτικό δεν τον στέλνεις στη φυλακή, τον στέλνεις στο σπίτι του».

Ε, τώρα δεν τον στέλνουν ούτε στο σπίτι του!