Κάλλιο αργά παρά ποτέ. Η ηγεσία του τόπου (πολιτική και οικονομική) φαίνεται πως με κάποια καθυστέρηση αρχίζει να αντιλαμβάνεται την κρισιμότητα της κατάστασης που με μια λέξη συνοψίζεται στο εξής: ΣΤΑΣΙΜΟΠΛΗΘΩΡΙΣΜΟΣ.

Ίσως ο πιο επικίνδυνος εχθρός των οικονομολόγων και των τραπεζιτών, ο στασιμοπληθωρισμός, προκύπτει όταν από τη μία πλευρά υπάρχει μείωση της ανάπτυξης ή και  ύφεση (οπότε κανονικά απαιτείται μείωση των επιτοκίων και αύξηση της κυκλοφορίας του χρήματος προκειμένου να γίνουν επενδύσεις και να αυξηθεί η οικονομική δραστηριότητα), κι από την άλλη υπάρχει αύξηση του πληθωρισμού (οπότε κανονικά απαιτείται αύξηση των επιτοκίων προκειμένου να περιοριστεί η κατανάλωση κ.λπ.).

Αυτό που οι «δικοί μας» (με πρώτο και… καλύτερο τον τέως διοικητή της ΤτΕ κ. Γκαργκάνα) δεν ήθελαν να παραδεχτούν (για να είμαστε και δίκαιοι, υπάρχουν και πολλοί που έκαναν το ίδιο τεράστιο «λάθος» στο εξωτερικό) είναι ότι η σημερινή κρίση οδηγεί με… μαθηματική ακρίβεια στο συγκεκριμένο οικονομικό φαινόμενο.

Η πιστωτική κρίση στην Ευρώπη και στις ΗΠΑ μείωσε την κυκλοφορία του χρήματος, ενώ η πτώση στις αγορές των ακινήτων μειώνει την αγοραστική δύναμη των καταναλωτών στις ΗΠΑ και στην Ευρώπη περιορίζοντας το λεγόμενο wealth effect.

Αυτό σημαίνει ότι οι οικονομίες επιβραδύνουν, ενώ πολύ χρήμα (χάρτινο είναι) «καίγεται» από τις επισφάλειες, τις διαγραφές και τα κανόνια - και τα κέρδη των εταιριών μειώνονται.

Την ίδια ώρα, όμως, ο πληθωρισμός αυξάνεται λόγω της αύξησης στην τιμή του πετρελαίου και άλλων βασικών πρώτων υλών (όπως ο σίδηρος) αλλά και από την αύξηση στις τιμές βασικών τροφίμων.

Η άνοδος όμως αυτή των τιμών δεν οφείλεται τόσο στην αυξημένη ζήτηση από τις ανεπτυγμένες χώρες (που έχουν το πρόβλημα της μείωσης στην ανάπτυξη των οικονομιών τους) όσο στην αύξηση της ζήτησης σε τεράστιες αναπτυσσόμενες χώρες, όπως η Κίνα και η Ινδία με δισεκατομμύρια κατοίκους που τώρα αρχίζουν να τρώνε... λίγο περισσότερο και να ζουν πιο ανθρώπινα!

Όσο κι αν κάποιοι ντρέπονται να το πουν, ο πληθυσμός της Γης είναι πια πολύ μεγάλος. Ζωτικά αγαθά, όπως το νερό, τα βασικά τρόφιμα, το πετρέλαιο, θα έχουν πολύ μεγαλύτερη ζήτηση απ' ό,τι είχαν, εκτός αν μεγάλο μέρος της ανθρωπότητας λιμοκτονεί ή αν βρεθούν νέες λύσεις για την παραγωγή τέτοιου είδους πρώτων υλών. 

Αυτή η κατάσταση δεν έχει προηγούμενο και είναι, υπό μία έννοια, η άλλη όψη της παγκοσμιοποίησης. Κι ακριβώς επειδή δεν έχει προηγούμενο, είναι εξαιρετικά δύσκολη στην αντιμετώπισή της, κι επικίνδυνη.

Μειώνεις τα επιτόκια, αυξάνεται ο πληθωρισμός, τα αυξάνεις, μειώνεται η ανάπτυξη. Οπότε τι κάνεις; Ιδού η… απορία και το πιο δύσκολο ερώτημα προς απάντηση από τους αρμοδίους τιμονιέρηδες των οικονομιών.

Όσο για τα χρηματιστήρια, είναι περιττό να σας πούμε ότι ο στασιμοπληθωρισμός δεν τους αρέσει καθόλου. Για την ακρίβεια, είναι το χειρότερό τους.

Κι αυτό δεν αλλάζει από μια άνοδο, την οποία ίσως και να δούμε λίαν προσεχώς στα πλαίσια των λεγόμενων «bear market rallies».