Tο 2007 ήταν αναμφίβολα πολύ καλή χρονιά για τον κλάδο των αλεύρων, με τις βιομηχανίες να ευνοούνται από τις πρωτόγνωρες αυξήσεις των σιτηρών και να βελτιώνουν σε σημαντικό βαθμό τις οικονομικές επιδόσεις τους.

Ενδεικτικά αναφέρουμε ότι από τον Οκτώβριο του 2006 έως και τον Ιανουάριο του 2008 οι τιμές στα μαλακά σιτηρά παρουσίασαν άνοδο κατά 114% και στα σκληρά σιτηρά κατά 179%!

Δεν είναι τυχαίο ότι στον Λούλη ακόμη πανηγυρίζουν για τα περυσινά κέρδη, ενώ σαφώς βελτιωμένα ήταν τα αποτελέσματα και για τον Κεπενό.

Ωστόσο, όσον αφορά στον Χατζηκρανιώτη, η εικόνα ήταν πολύ διαφορετική.

Γιατί μπορεί ο κύκλος εργασιών να αυξήθηκε από τα 5,45 εκατ. ευρώ στα 7,77, παρ’ όλα αυτά τα κέρδη προ φόρων διαμορφώθηκαν αυτήν την τόσο καλή χρονιά μόλις στα 43.000 ευρώ (οι ετήσιες αποδοχές ενός αρκετά καλά αμειβόμενου ιδιωτικού υπαλλήλου)...

Και σαν να μην έφτανε αυτό, για την επίτευξη αυτού του πενιχρότατου αποτελέσματος χρειάστηκε η συμβολή κατά 104.500 ευρώ έκτακτων αποτελεσμάτων τα οποία προέκυψαν από την πώληση δύο ακινήτων.

Χωρίς αυτά, δηλαδή, θα ήταν ζημιογόνος.

Επιπλέον, υπήρξε και το φορολογικό πρόστιμο των 492.000 ευρώ (αντιστοιχεί σε κέρδη μίας πενταετίας και βάλε...) που «πάγωσε» ακόμη και τον πλέον αισιόδοξο επενδυτή, ενώ εξετάζοντας καλύτερα τις λογιστικές καταστάσεις, κάποιος μπορεί να διαπιστώσει ότι οι λειτουργικές ταμειακές ροές ήταν για τρίτο συνεχόμενο έτος αρνητικές.

Επιπλέον, ανακαλύπτει πως ο τραπεζικός δανεισμός υπολογίζεται στο καθόλου ευκαταφρόνητο -για τα μεγέθη της εταιρίας- ποσό των 4 εκατ. ευρώ, παρά το ότι κατά την τριετία έχουν πραγματοποιηθεί σημαντικές πωλήσεις περιουσιακών στοιχείων (δύο ακινήτων, πέρυσι, έναντι 640.000 ευρώ και μερίδια αμοιβαίων κεφαλαίων 450.000 ευρώ το 2005).

Με τούτα και μ' εκείνα δεν είναι βέβαια παράξενο ότι η μετοχή βρέθηκε από το υψηλό του 1,68 ευρώ το καλοκαίρι του 2007 στα μόλις 65 λεπτά την Παρασκευή.

Πώς απαντά η διοίκηση της εταιρίας σε όλα αυτά: με επενδυτικό πρόγραμμα εκσυγχρονισμού 4,2 εκατ. ευρώ που θα χρηματοδοτηθεί κατά 1,1 εκατ. από επικείμενη αύξηση κεφαλαίου και από κρατική επιχορήγηση, αν το συγκεκριμένο σχέδιο εγκριθεί.

Αυτό που μένει τώρα να δούμε δεν σχετίζεται με το αν θα μπορούσε να καλυφθεί μια αύξηση κεφαλαίου (το ύψος της δεν θεωρείται μεγάλο), αλλά με το κατά πόσον το συγκεκριμένο επενδυτικό σχέδιο θα καταφέρει να δώσει πνοή στην εταιρία...