Ολοένα και πληθαίνουν οι φωνές που λένε ότι τα χειρότερα τα είδαμε, ότι οι περισσότερες ζημιές από τα subprimes έχουν εμφανιστεί κι ότι τέλος πάντων τον... γάιδαρο τον φάγαμε και μόνο η ουρά έχει μείνει.

Οι περισσότεροι εκ των ανωτέρω αξιοσέβαστων κυρίων ανήκουν, γιατί να το κρύψουμε, στον χώρο εκείνων που βγάζουν το ψωμί τους από τις αγορές.


Περιέργως, υπάρχουν και κάποιοι άλλοι εξίσου αξιοσέβαστοι κύριοι, οι οποίοι λένε με παρρησία ότι αυτή είναι η χειρότερη κρίση μετά το 1929 (περίοδος του γνωστού σε όλους αμερικανικού «κραχ») ή έστω μετά το 1973.

Δυστυχώς για όλους μας, αποκλείεται και τα δύο να είναι αλήθεια. Κάποιοι μας λένε ψέματα.

Διότι, για όσους δεν το έχουν προσέξει, ο βασικότερος δείκτης των αμερικανικών χρηματιστηρίων (δηλαδή σφυγμόμετρο της οικονομίας που είναι η αιτία των δεινών), ο S&P 500, ο οποίος είναι και ο πιο αντιπροσωπευτικός καθώς περιλαμβάνει τις 500 πιο μεγάλες και δυναμικές εταιρίες των ΗΠΑ, έχει καταγράψει μέγιστες απώλειες σε σχέση με το υψηλό του, που μόλις και μετά βίας ξεπερνούν το… 20%!!!

Σιγά τα ωά, δηλαδή…

Αν έτσι είναι η χειρότερη κρίση μετά το 1929 (που έχανε η μάνα το παιδί και πείνασε η Αμερική σε βαθμό που να το θυμούνται οκτώ δεκαετίες μετά) τότε τι να πούμε. Άντε σε λίγα χρόνια να μιλάμε για κρίσεις που θα ρίχνουν τις αγορές ένα… ταλιράκι ν' αγοράζουμε και φθηνότερα…

Μόνο που τέτοια θαύματα δεν συμβαίνουν στον πραγματικό κόσμο.

Είτε λοιπόν η κρίση ΔΕΝ είναι σοβαρή, οπότε μας παραμυθιάζουν τσάμπα και βερεσέ διάφοροι σοβαροί κύριοι (όπως ο Γκρίσνπαν και ο Σόρος) και οργανισμοί (όπως το ΔΝΤ) για δικούς τους άγνωστους λόγους, είτε οι καλοί κύριοι των αγορών, που λένε ότι πάμε για καλύτερες μέρες, μας το λένε για να αγοράσουμε μπας και σταθεί λίγο στα πόδια του το σύστημα.

Ή, τέλος, για να είμαστε και λιγότερο αυστηροί ως προς το κίνητρο, κάνουν τον… πόθο τους ανάλυση.

Ποιο σενάριο θα επιλέξετε είναι δική σας απόφαση.

Και τα δύο πάντως (και σοβαρή κρίση και πτώση του S&P κατά 20% στο μέγιστο σημείο καθίζησης) δεν γίνεται να ισχύουν κατά την ταπεινή δημοσιογραφική μας άποψη.

Υπάρχουν όμως και αρκετοί -και δεν μπορούμε να μην το σχολιάσουμε αυτό- που πρεσβεύουν πλαγίως την ανοδική άποψη τονίζοντας αφελώς ότι δεν μπορεί να έρθει το τέλος του... κόσμου (όντως, ο... 666 δεν έχει εμφανιστεί ακόμη) και των αγορών, υπονοώντας έτσι ότι δεν μπορεί να γίνει ένα πραγματικά σοβαρό «κραχ».

Δεν ξέρουμε αν θα γίνει ή δεν θα γίνει «κραχ».

Αυτό που ξέρουμε, όμως, είναι ότι και το 1929, όταν έγινε το μεγάλο «κραχ» στις ΗΠΑ, δεν ήρθε ο... Αρμαγεδδών.

Τράπεζες υπήρχαν πριν, τράπεζες υπήρχαν και μετά, απλώς σε αρκετές περιπτώσεις δεν ήταν οι… ίδιες. Και οι αγορές συνέχισαν να υπάρχουν (αλλιώς δεν θα υπήρχαν σήμερα) όπως θα συνεχίσουν σε κάθε περίπτωση και τώρα.

Η Αμερική όμως έκανε πολλά χρόνια να συνέλθει, πάρα πολύς κόσμος έχασε την περιουσία, το σπίτι και τη δουλειά του, μια κοινωνία πέρασε τραγικές στιγμές και οι μνήμες έμειναν έως την εποχή μας.

Χωρίς να έρθει το τέλος του κόσμου ή των αγορών - και χωρίς να αλλάξει δραματικά η σύνθεση της "άρχουσας τάξης".

Έτσι, για να ξέρουμε και τι λέμε…