Οι ”κραυγές αγωνίας” των ακτοπλόων, φαίνεται ότι συναγωνίζονται το μέγεθος των δανειακών τους υποχρεώσεων, αλλά και των λειτουργικών προβλημάτων που αντιμετωπίζουν μέσα στο πέλαγος της ελληνικής πραγματικότητας.

Ουδείς ωστόσο αμφιβάλλει ότι πρόκειται για κατ εξοχήν τομέα στρατηγικής σημασίας, που δεν θα μπορούσε βεβαίως να καταρρεύσει, ιδίως όταν κάτι τέτοιο θα συνεπάγετο ”μπαταριές” μεγάλου βεληνεκούς στη λεβεντογέννα Κρήτη.

Κατόπιν αυτών, κυνικοί- αναμφιβόλως- παρατηρητές της αγοράς, σημειώνουν ότι ίσως να μην απέχει πολύ η ώρα μιας μετοχοποίησης χρεών.

Και προσθέτουν -με μια δόση μαύρου χιούμορ- ότι ίσως πρέπει να προετοιμάζόμαστε για μια νέα έκδοση τίτλων, αυτής των... ”ναυτιλιακών προμετόχων”, μέσω της οποίας θα επιτευχθεί η προσωρινή έστω επίλυση ενός ”εθνικού θέματος”, στα γενικα πρότυπα στα οποία επετεύχθη στο πρόσφατο παρελθόν και η επίλυση ενός άλλου, επίσης εθνικού θέματος, αυτού της Αγροτικής Τράπεζας!!!

Προτείνουν μάλιστα την πραγματική μετεξέλιξη των εταιριών αυτών σε ”λαϊκής βάσης” με τη συμμετοχή των... πελατών τους, σμπεριλαμβανομένων και των μεταφορικών εταιριών που καθημερινά φορτώνουν τις νταλίκες τους με εξαιρετικά ευμενείς όρους (ακόμη και από πλευράς των υποτιθέμενων... κανονισμών) στα σύγχρονα και μη καράβια της ελληνικής ακτοπλοϊας!!!