Σε αμιγώς πολιτικά ελατήρια, αποδίδουν κύκλοι προερχόμενοι από το εσωτερικό του υπουργείου Οικονομίας, την εντελώς... ύποπτη (τουλάχιστον από πλευράς... timing) δημοσιοποίηση των φορολογικών παραβάσεων στις επιχειρήσεις Αθανασούλη και Κουρή, κατόπιν των γνωστών σε όλους πολιτικών αναταράξεων.



Οι ίδιοι κύκλοι υποστηρίζουν ότι η ”απαίτηση” να δημοσιοποιηθούν τα επίμαχα ”στοιχεία” από πλευράς ΣΔΟΕ, δεν είχε βεβαίως ως αφετηρία κάποια ”ερωτήματα δημοσιογράφων”, αλλά τη θέληση που εκφράστηκε επιτακτικά από την ανώτατη ιεραρχία του υπουργείου.

Κι έτσι φωτογραφίζουν τον πολιτικό προϊστάμενο, δηλαδή τον κ. Χριστοδουλάκη.

Η κίνηση αυτή, λέγεται ακόμη ότι συνάντησε αντιδράσεις στους υπηρεσιακούς μηχανισμούς, που την θεώρησαν το ολιγότερο βεβιασμένη, με δεδομένο ότι οι παραβάσεις αυτές πρεπει πρώτα να οριστικοποιηθούν με σχετική ”πράξη”, κι εν συνεχεία να διαβιβαστούν στην αρμόδια ΔΟΥ, να γίνει τακτικός έλεγχος κ.λ.π.

Εν ολίγοις, η πολιτική σκοπιμότητα μπορεί μεν να εξυπηρετήθηκε, πλην όμως, λένε οι ίδιοι κύκλοι, η εξέλιξη της υπόθεσης δεν αποκλείεται να αφήσει εκτεθειμένες τις αρμόδιες αρχές, εφόσον στη μακρά πορεία καταστεί δύσκολο να αποδειχθούν οι βαριές ομολογουμένως κατηγορίες.

Γεγονός, το οποίο πρακτικά ουδόλως μπορεί να θεωρηθεί απίθανο, λένε οι ειδήμονες του είδους!!!

Φήμες θα μου πείτε και πληροφορίες προερχόμενες από εχθρούς του κ. υπουργού.

Ο οποίος πάντως, μία μόλις ημέρα πριν την υποχρεωτική παραίτηση του συναδέλφου του στην κυβέρνηση κ. Μαλέσιου, είχε σπεύσει- για πρώτη φορά σε όλη την πολυετή θητεία του ως υφυπουργού αρχικά και υπουργού εν συνεχεία, επί των Οικονομικών- να επιτεθεί εναντίον των ”κακών” επιχειρηματιών.

Λέτε να ήταν ενήμερος επί των μελλοντικών εξελίξεων... προκαταβολικώς;

Ο Χαμαιλέων σημειώνει πάντως, για λόγους καθαρά... συνειρμικούς ότι μόλις μια ημέρα πριν το σχετικό... λογύδριο του κ. Χριστοδουλάκη στην εκδήλωση περί εταιρικής διακυβέρνησης, υπήρξε αρθρογραφικό σχόλιο με ευθέως ανάλογο περιεχόμενο και φρασεολογία, σε εφημερίδα μεγάλης κυκλοφορίας,(που έχει σαφή θέση εναντίον της πλευράς Αθανασούλη) με τον διευθυντή της οποίας ο υπουργός διατηρεί μακρά φιλική σχέση.

Πρόκειται άραγε για μια σειρά συμπτώσεων την οποία εκμεταλλεύονται οι υστερόβουλα φημολογούντες; Ή μήπως εκείνοι που γνώριζαν εκ των προτέρων το επικείμενο ”πλήγμα” επιδόθηκαν (και συνεχίζουν να επιδίδονται) συμμαχικά σε ένα πολιτικό damage control το οποίο βεβαίως είναι άκρως επιλεκτικό και... ιδιοτελές, ως προς τα πρόσωπα που περιβάλλει;