Πολύ πλούσιο φαίνεται να είναι τελικά το παρασκήνιο που κρύβεται πίσω από την χθεσινή, σκληρή, επίθεση του υπουργού Οικονομίας εναντίον των εισηγμένων επιχειρηματιών, αλλά και στα όσα... ”θυμήθηκε” για τη ”φούσκα” του 1999-2000.

Ως γνωστόν, ο κ. Χριστοδουλάκης αναφέρθηκε, μεταξύ άλλων, σε ” καταχραστές, ιδιοτελείς, νεόπλουτους και αριβίστες” εισηγμένους.

Βαριές κατηγορίες, οι οποίες αιφνιδίασαν κι εξέπληξαν. Τι συνέβη όμως και ο επικεφαλής του οικονομικού επιτελείου ”ξεσπάθωσε” και μάλιστα κατ’ αυτόν τον τρόπο;

” Κύκλοι” προσκείμενοι στον ίδιο κάνουν λόγο για μια τολμηρή ομιλία, η οποία απλά ήταν... ”στο πνεύμα της βραδιάς”, που είχε ως θέμα την εταιρική διακυβέρνηση!!! Οι ίδιοι μάλιστα δηλώνουν ότι ήταν ώρα να μιλήσει επιτέλους η κυβέρνηση για τις ευθύνες των εισηγμένων στο φαινόμενο του 1999.

Στην ερώτηση όμως αν υπήρχε γενικότερο... timing, καθώς μόλις μια ημέρα πριν κυριακάτικη εφημερίδα μεγάλης κυκλοφορίας είχε εξαπολύσει αντίστοιχη- αθρογραφική- επίθεση εναντίον επιχειρηματιών, η απάντηση ήταν αρνητική.

Χωρίς αυτό να σημαίνει βέβαια ότι ήταν και... πειστική, καθώς οι...συμπτώσεις στην πολιτική είναι ελάχιστες! Την καχυποψία άλλωστε ως προς τις συμπτώσεις ενισχύει η μακρά γνωριμία και η σχέση αμοιβαίας εκτίμησης που φέρεται να συνδέει τον υπουργό, με άκρως υψηλόβαθμο στέλεχος της ίδιας εφημερίδας.

Καθότι αποδείξεις δεν υπάρχουν, τα σενάρια περιπλέκονται και η αλήθεια ίσως βρίσκεται κάπου στη μέση.

Σύμφωνα λοιπόν με μιαν άλλη εκδοχή, δύο ήταν οι λόγοι που τώρα ”έβγαλαν εκτός εαυτού” τον υπουργό.

Ο πρώτος σχετίζεται με την πληροφορία που έφτασε στο υπουργείο της πλατείας Συντάγματος, σύμφωνα με την οποία έγινε προσπάθεια ”ενημέρωσης” του Μεγάρου Μαξίμου από ομάδα επιχειρηματιών για το γενικότερο οικονομικό και επιχειρηματικό κλίμα, που επικρατεί αυτή τη στιγμή στην αγορά.

Η εν λόγω ομάδα λέγεται ότι ”κινήθηκε” από ”ιδιοτελείς” αφορμές, όπως τα προβλήματα με τα μετοχοδάνεια, οι δυσκολίες (τους) με τα διεθνή λογιστικά πρότυπα, οι αγκυλώσεις στα οικονομικά μέτωπα και τις αναθέσεις, κλπ.

Ο δεύτερος λόγος σχετίζεται με την πρόσφατη συνάντηση του διοικητή της Τράπεζας της Ελλάδας, Νίκου Γκαργκάνα, με 15 πολύ γνωστούς επιχειρηματίες, η οποία επέσυρε και κάποια καυστικά δημοσιογραφικά σχόλια.

Με πιο... πικάντικο μεταξύ των σχολίων αυτών, παρότι ομολογουμένως ολίγον υπερβολικό, αυτό που ήθελε ορισμένους από τους συνδαιτημόνες του κ. Γκαργκάνα να έχουν ως ένα βαθμό προσκληθεί με κριτήριο το ύψος των... μετοχοδανείων τους!!!

Λέγεται, ότι στη διάρκεια της συνάντησης αυτής ”ακούσθηκαν και ελέχθησαν πολλά”, τα οποία δεν πολυάρεσαν στον κ. Χριστοδουλάκη.

Οι κακές γλώσσες πάντως δεν παραλείπουν να υπενθυμίσουν ότι το ”ξέσπασμα” του κ. Χριστοδουλάκη, τρία έτη μετά την έκδήλωση των όσων καυτηρίασε, εμμέσως, πλην σαφώς, δεν μπορεί παρά να αφορούσε και τον προκάτοχο του στο υπουργείο, Γιάννο Παπαντωνίου.

Αλλωστε οι σχέσεις των δύο ανδρών δεν θεωρούνται και οι καλύτερες δυνατές. Μάλλον το... αντίθετο συμβαίνει, αν κρίνουμε και από τη διακριτική κριτική που κατά καιρούς ασκεί από το νέο του πόστο ο υπουργός Αμυνας.

ΥΓ. Μία μόλις μέρα μετά το ξέσπασμα του υπουργού, ακολούθησε η παραίτηση ενός υφυπουργού της κυβέρνησης για λόγους ευθιξίας, απέναντι σε δημοσιεύματα περί διαπλοκής του με επιχειρηματικά συμφέροντα.

Η κυβέρνηση κάλυψε βεβαίως- μέσω των στελεχών της- τον υφυπουργό, πλην όμως η αλληλουχία των γεγονότων δημιουργεί υπόνοιες για τα όσα συμβαίνουν.

Πώς και η κυβέρνηση ”θυμάται” ξαφνικά το ρόλο των επιχειρηματιών στο ”βρώμικο 1999”; Σε ποιό βαθμό η μνήμη αυτή είναι... επιλεκτική

και στρέφεται ως ”αόρατη απειλή” εναντίον εκείνων που φέρονται να έχουν... ”αλλαξοπιστήσει”;

Διότι είναι πλέον γνωστό ότι η οικονομική πολιτική του ΠΑΣΟΚ (ή καλύτερα η... έλλειψή της) έχει απογοητεύσει -έστω κι αν σπανίως το ομολογούν δημοσίως- ακόμη και τα πιο πιστά ”παιδιά” του, με εξαίρεση εκείνους που εξακολουθούν να ”τρώνε με χρυσά κουτάλια”. Από την άλλη, γνωστή είναι και η τάση του ”κεφαλαίου” να συντάσσεται με τον πιθανολογούμενο ”νικητή”.

Μήπως πλέον μπαίνουμε σε μια φάση στην οποία ο αγώνας για την καταπολέμηση τέτοιων ”φυγόκεντρων δυνάμεων” θα γίνει αδυσώπητος; Οι ”ανθρωποθυσίες” πάντως φαίνεται ότι έχουν ήδη ξεκινήσει...

Και το μόνο βέβαιο είναι ότι ουδείς πείθεται έτσι κι αλλιώς είτε για την αντικειμενικότητα, είτε για την γνησιότητα των κυβερνητικών δηλώσεων και αντιδράσεων.