ΔΟΛΑΡΙΟ: Σε πρόσφατο άρθρο στο Εuro2day.gr παρουσιάστηκαν τα βασικά σημεία της οικονομικής πολιτικής Τραμπ με επίκεντρο τη μείωση των ελλειμμάτων, του χρέους, αλλά και της ισοτιμίας του δολαρίου (Η «επανάσταση» Τραμπ: Τα Ντρακονόμικς και το σύμφωνο του Μαρ-α-Λάγκο).
Σύμφωνα με αρκετές πηγές στις διεθνείς αγορές, μια πτυχή αυτού του σχεδίου περιλαμβάνει και την εύρεση ενός τρόπου να «χρεώνουν» οι ΗΠΑ την... υπηρεσία που προσφέρουν στον υπόλοιπο κόσμο, παρέχοντας το δολάριο ως παγκόσμιο αποθεματικό νόμισμα.
Η λογική πίσω από αυτή την απαίτηση είναι ότι η χρήση του δολαρίου παγκοσμίως αυξάνει την ισοτιμία του (επιβαρύνοντας τα αμερικανικά προϊόντα) και οδηγεί σε ελλείμματα τις ΗΠΑ, για τα οποία πληρώνει τόκους (αφού καλύπτονται με δανεισμό) ο Αμερικανός φορολογούμενος.
Επιπλέον, οι οπαδοί αυτής της άποψης υποστηρίζουν ότι η έλλειψη χρέωσης για αυτή την «υπηρεσία», προς τον υπόλοιπο κόσμο, οδηγεί στην αξιοποίηση του δολαρίου σε μη παραγωγικούς σκοπούς, όπως η αποθήκευση αξίας και η προσοδοθηρία (από τους… ραντιέρηδες που έλεγε κάποτε ο Ανδρέας Παπανδρέου).
Κατά τους ίδιους, η έλλειψη τιμολόγησης αξιοποιείται συστηματικά από τις χώρες που επιδιώκουν να διατηρήσουν εμπορικά πλεονάσματα, ενώ οδηγεί στην υπερπαραγωγή δολαρίων, που χρηματοδοτείται από τον φορολογούμενο, μια μη βιώσιμη, λένε, πρακτική.
Οπότε, μια καλή και εύκολα εφαρμόσιμη λύση είναι να φορολογούνται όσοι ζητούν δολαριακά assets, κυρίως οι αγοραστές αμερικανικών ομολόγων, των γνωστών treasuries, με ένα ποσοστό επί των τόκων/τοκομεριδίων που έχουν τα συγκεκριμένα ομόλογα.
Θα υιοθετηθεί τέτοιο μέτρο, βάζοντας έναν ακόμη παράγοντα αναταραχής στις αγορές; Δεν το ξέρουμε, το σίγουρο όμως είναι ότι συζητείται.
ΔΟΛΑΡΙΟ ΙΙ: Για όσους θέλουν να εμβαθύνουν λίγο περισσότερο στη σκέψη της οικονομικής ομάδας του Τραμπ (καθότι μας διαβάζουν και επαγγελματίες), σημειώνουμε ότι ο Στίβεν Μίραν, επικεφαλής του οικονομικού συμβουλίου του Λευκού Οίκου και strategist έως πρότινος της Hudson Bay Capital Management, κυκλοφόρησε ένα paper (λίγο πριν αναλάβει το πολιτικό πόστο), με τίτλο «A users Guide to restructuring the global trade system», το οποίο έκτοτε έχει γίνει για ευνόητους λόγους… ανάρπαστο.
Για όσους προτιμούν όμως πιο… οπτικοακουστικές μεθόδους έχουμε και την πρόσφατη συνέντευξή του στο Bloomberg, όπου αναφέρθηκε σε πολλά φλέγοντα θέματα οικονομικής πολιτικής των ΗΠΑ.
ΑΝΔΡΟΥΛΑΚΗΣ: Το νέο «όχι» του επικεφαλής του ΠΑΣΟΚ στο… εκ νέου προσκλητήριο που του απηύθυνε, προσωπικά, ο Σωκράτης Φάμελλος για εκλογική συμπόρευση με «κοινό προοδευτικό ψηφοδέλτιο» ήταν κάτι παραπάνω από αναμενόμενο.
Πρώτον, διότι ο ίδιος βλέπει πίσω από τέτοια καλέσματα να προωθείται η συγκρότηση του νέου φορέα της κεντροαριστεράς, δεδομένου ότι αν αυτό το εκλογικό σχήμα είναι ένας απλός συνασπισμός κομμάτων, δεν θα δικαιούται το μπόνους των 50 εδρών.
Δεύτερον, διότι, όπως λέει, ένα τέτοιο άθροισμα κομμάτων θα οδηγήσει σε μείωση του ποσοστού, αφού δεν θέλει το σύνολο των στελεχών-μελών-ψηφοφόρων τους μία τέτοια συμπόρευση. («Φαντάζεστε την αντίδραση της Άννας Διαμαντοπούλου και των οπαδών της, ας πούμε;», ρωτούν ρητορικά).
Και τρίτον, επειδή, κατά την υπενθύμιση που κάνει, επανεξελέγη πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ πριν από πέντε μήνες με τη δέσμευση της πολιτικής αυτονομίας του κόμματος.
Ο ίδιος και οι επιτελείς του, βεβαίως, βλέπουν τη δημοσκοπική υποχώρηση του ΠΑΣΟΚ, αλλά παραμένουν αμετάπειστοι στη βασική τους θέση: δεν θα βγουν στον εκλογικό αφρό εάν συνεργαστούν με τον ΣΥΡΙΖΑ και τη Νέα Αριστερά.
«Αυτόνομοι και βλέπουμε», λένε, υπό την προϋπόθεση ότι το Μαξίμου δεν θα επιλέξει εκλογικό αιφνιδιασμό…
ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΠΟΥΛΟΣ: Τα «αντάρτικα» χτυπήματα του (πολύ «κεντρώου») Οδυσσέα Κωνσταντινόπουλου προς τον Ανδρουλάκη είναι γνωστά, καθώς οι σχέσεις τους θυμίζουν θερμοκρασίες Νευροκοπίου.
Όπως το τελευταίο: «Εγώ έχω εμπιστοσύνη στον πρόεδρό μου που λέει ότι θα είμαστε πρώτο κόμμα στις εκλογές», είπε. Αφήνοντας τη φαντασία μας να οργιάσει για το τι θα συμβεί… εάν το ΠΑΣΟΚ δεν βγει πρώτο κόμμα. Εκτός κι αν βγει, οπότε άπαντες οι εν Ελλάδι δημοσκόποι θα σκίσουν τα πτυχία τους και θα αλλάξουν χώρα.
Εμείς έχουμε ήδη επισημάνει ότι οι πέριξ της Χαριλάου Τρικούπη κρατούν με δυσκολία στα ντουλάπια… τα όργανα. Και ότι θα αρχίσουν να τα κουρδίζουν κατά το Πάσχα, για να ηχήσουν μετά.
Με κάποιους να ζητούν «προοδευτική συνεργασία» και άλλους να αντιπροτείνουν «σαφές κεντρώο στίγμα» για «να μη γίνουμε παρακολούθημα του ΣΥΡΙΖΑ και του Τσίπρα», κατά πώς λένε.
Όπου με τη λέξη «ΣΥΡΙΖΑ» εννοούν… και τη Νέα Αριστερά, της οποίας τη σύμπραξη με την Κουμουνδούρου θεωρούν δεδομένη.
Καλά, για σύμπραξη με τη Ζωή (μία είναι η Ζωή…), ούτε λόγος να γίνεται.
ΣΒΙΓΚΟΥ: «Τι εννοεί ο κ. Ανδρουλάκης ότι η συμπόρευση των προοδευτικών κομμάτων θα οδηγήσει σε μείωση της δύναμής τους; Ότι θα υπάρξουν διασπάσεις και εσωτερικοί διχασμοί στα κόμματα;».
Το ερώτημα έθεσε από τηλεοράσεως η «μόνιμη» γραμματέας του ΣΥΡΙΖΑ Ράνια Σβίγκου, σε μία προσπάθεια να αντικρούσει το «όχι» του Ανδρουλάκη και το επιχείρημά του.
Το να επισείει ως φόβητρο τις διασπάσεις και τους εσωτερικούς διχασμούς η γραμματέας ενός κόμματος το οποίο μέσα σε δύο χρόνια διασπάστηκε… τρεις φορές, ε, το λες και ανέκδοτο.
ΞΕΝΟΔΟΧΕΙΑ: Σε πονοκέφαλο για τους επιχειρηματίες του κλάδου έχει εξελιχθεί ήδη η εφαρμογή της ψηφιακής κάρτας εργασίας στα ξενοδοχεία και στα εστιατόρια.
Οι ξενοδόχοι ελπίζουν σε αναθεώρηση του μέτρου ενόψει της εκκίνησης της σεζόν, καθώς ήδη καταγράφονται περιπτώσεις… αδυναμίας σε ό,τι αφορά την εφαρμογή της κάρτας εργασίας.
«Ελπίζουμε σε ευελιξία, είναι πολύ ιδιαίτερα τα χαρακτηριστικά στον κλάδο της φιλοξενίας σε σχέση με άλλους κλάδους της οικονομίας που έχει εφαρμοστεί το μέτρο», υποστηρίζουν χαρακτηριστικά, επισημαίνοντας ότι τα ωράρια σε κάποιες περιπτώσεις δεν μπορούν να προβλεφθούν επακριβώς, καθώς η καθυστέρηση μιας πτήσης μπορεί για παράδειγμα να εκτροχιάσει κάθε προγραμματισμό. «Δεν είναι μια δουλειά που μπορεί να έχεις προβλέψεις», λένε χαρακτηριστικά εκπρόσωποι του κλάδου.
Μάλιστα, όπως επισημαίνουν, αυτό το μέτρο μπορεί να οδηγήσει σε κλείσιμο των χώρων εστίασης μία φορά την εβδομάδα. Βλέπετε υπάρχει και το θέμα της απασχόλησης επτά ημέρες την εβδομάδα και δεν τους βγαίνουν τα κουκιά…
ΧΡΗΜΑΤΙΣΤΗΡΙΟ: Τζίρο που παραπέμπει σε... rebalancing πέτυχε χθες η εγχώρια αγορά, και μάλιστα χωρίς να καταγραφεί ιδιαίτερη δραστηριότητα σε προσυμφωνημένες συναλλαγές. Από τα 379,6 εκατ. ευρώ, τα «πακέτα» αντιστοιχούσαν σε μόνο 46,2 εκατ. ευρώ ή το 12%.
Χρηματιστηριακοί αναλυτές επισημαίνουν ένα ακόμα ιδιαίτερο στοιχείο. Ο Γενικός Δείκτης ανέβηκε στις 1.746 μονάδες σε μέρα που τα μεγαλύτερα ευρωπαϊκά χρηματιστήρια κινήθηκαν πτωτικά.
Η εικόνα αυτή αποδίδεται στη μετακίνηση κεφαλαίων εκτός ΗΠΑ προς την Ευρώπη και στην αναζήτηση ελκυστικών επιλογών στη Γηραιά Ηπειρο. Σε αυτή τη συγκυρία, η χώρα μας προέρχεται από μια σειρά θετικών ειδήσεων, όπως η πρόσφατη αναβάθμιση της Moody’s σε επενδυτική βαθμίδα, η οποία συνδυάζεται με την προσμονή καλών νέων σε ό,τι αφορά την αναβάθμιση του Χρηματιστηρίου σε «αναπτυγμένη αγορά». Ορόσημο εδώ αποτελεί η 8η Απριλίου και η ανακοίνωση του FTSE.
Στα δυνατά χαρτιά της εγχώριας αγοράς περιλαμβάνεται ο τραπεζικός τομέας, που έχει το στόρι της πιστωτικής επέκτασης, το οποίο συνδυάζει με τις υποσχέσεις υψηλών μερισματικών αποδόσεων τα επόμενα χρόνια, αλλά και τις συμπιεσμένες, σε σχέση με τους ευρωπαϊκούς ομίλους, αποτιμήσεις.
ΤΡΑΠΕΖΕΣ: Ούτε ένα ούτε δύο αλλά συνολικά 8 δισεκατομμύρια ευρώ (7,94 δισ. για την ακρίβεια) προστέθηκαν από την αρχή του χρόνου στην κεφαλαιοποίηση των τεσσάρων συστημικών τραπεζών.
Μέχρι και χθες συνέχισαν ανοδικά με διαρκώς αυξανόμενους όγκους, επιβεβαιώνοντας διαρκώς τον ρόλο τους ως το «καυτό» βαρόμετρο στην αγορά. Αλλωστε και χθες σε αυτούς τους τέσσερις τίτλους έγινε το 65% των συνολικών συναλλαγών.
Η Eurobank, που χθες έκλεισε στα 2,709 ευρώ (+3%), θέλει μόλις 40 εκατ. ευρώ για να σπάσει το φράγμα των 10 δισ. ευρώ σε χρηματιστηριακή αξία, ενώ η Εθνική ακολουθεί κατά πόδας με κεφαλαιοποίηση 9,38 δισ. ευρώ.
Στην επόμενη θέση η Πειραιώς με κεφαλαιοποίηση 6,8 δισ. ευρώ και η Alpha Bank με 5,63 δισ. ευρώ.