Η περίπτωση της Marfin Comm, νύν Comm Group, είναι ίσως χαρακτηριστική του αγγλοσαξωνικού ρητού ”When there is will there is a way”.

Οπως είναι γνωστό, κατά το παρελθόν η μετοχή της εταιρίας πιέστηκε πολύ, εξαιτίας κυρίως της υψηλής δανειακής επιβάρυνσης, η οποία με τη σειρά της προέκυψε από κινήσεις εξαγορών των περασμένων ετών (που έγιναν προφανώς στις αποτιμήσεις της εποχής), αλλά και της πίεσης που υφίσταται ο χώρος της διαφήμισης και της επικοινωνίας, όχι μόνον στην Ελλάδα αλλά και στο εξωτερικό.

Ωστόσο - κι εδώ βρίσκεται το ”φωτεινό παράδειγμα” για την αγορά- η διοίκηση της εταιρίας προχώρησε σε μια κίνηση διαδεδομένη μεν στο εξωτερικό, αλλά σχεδόν άγνωστη στη χώρα μας, η οποία αν μη τι άλλο υποδηλώνει με τον πλέον ξεκάθαρο τρόπο ”πίστη” στη δύναμη των ιδίων και των υπολοίπων στελεχών τους (άλλωστε τις εταιρίες όχι μόνον στο χώρο της επικοινωνίας αλλά και γενικότερα, τις κάνουν οι άνθρωποι).

Προχώρησαν λοιπόν στο λεγόμενο management buy out, αναλαμβάνοντας το ρόλο και τις ευθύνες του βασικού μετόχου, ενώ ταυτόχρονα φαίνεται ότι εξασφάλισαν ήδη την πλήρη κάλυψη ενός μακροχρόνιου μετατρέψιμου ομολογιακού δανείου, ”εκμηδενίζοντας” έτσι το- βαρύ ομολογουμένως- φορτίο του τραπεζικού δανεισμού.

Με λίγα λόγια η εταιρία είναι σε θέση τώρα να κάνει ”νέα αρχή”, ξεπερνώντας τα προβλήματα της συγκυρίας. Αν μή τι άλλο τους αξίζει καλή τύχη.

ΥΓ: Δεν αποκλείεται να δούμε και άλλες παραπλήσιες ”λύσεις” σε εισηγμένες εταιρίες που έχουν τη δυνατότητα να διακριθούν και να επιβιώσουν, εφόσον γίνουν πραγματικές αναδιαρθρώσεις περιουσίας και... νοοτροπίας.

Εφόσον βέβαια υπάρχει ”αντικείμενο”. Διότι το πρόβλημα, το πραγματικό πρόβλημα, υφίσταται μεταξύ των εισηγμένων που στη πορεία έχασαν (ή δεν είχαν εξαρχής) το ανταγωνιστικό τους πλεονέκτημα.

Τότε είναι δύσκολες οι λύσεις.