ΕΚΛΟΓΕΣ: Τελευταία ημέρα της προεκλογικής περιόδου σήμερα, θα ασχοληθούμε με αυτά που «καίνε» την επιχειρηματική αγορά, που έχει προεξοφλήσει την (άνετη) αυτοδυναμία κι έχει περάσει στο επόμενο στάδιο. Ποιοι θα είναι στα «κουμάντα», ήτοι επικεφαλής της δόμησης του «επιτελικού κράτους», αλλά και στα επιμέρους υπουργεία.
Το πιο βασικό είναι ποιος θα γίνει «Γρηγόρης στη θέση του Γρηγόρη», καθώς κατά γενική ομολογία ο ανιψιός του πρωθυπουργού Γρηγόρης Δημητριάδης ήταν ικανότατος σε μια σειρά από ακανθώδη ζητήματα, ενεργώντας συχνά ως «αντ' αυτού». Έως ότου έσκασε η υπόθεση των υποκλοπών.
Ο Γιάννης Μπρατάκος θεωρείται από την αγορά ικανό στέλεχος, πλην όμως χωρίς την εμβέλεια και την πρακτική εμπειρία του προκατόχου του. Κι εδώ μπαίνει στην υπόθεση ο Σταύρος Παπασταύρου. Ο οποίος φέρεται να έχει την εμπιστοσύνη του πρωθυπουργού, αλλά και του πρώην πρωθυπουργού Αντώνη Σαμαρά, του οποίου υπήρξε στενότατος συνεργάτης. Ο Σαμαράς, θυμίζουμε, στάθηκε δίπλα του στις γνωστές υποθέσεις του πρόσφατου παρελθόντος, λέγοντας μάλιστα τότε, «Η Ελλάδα χρωστάει πολλά στον Παπασταύρου, μακάρι να είχαμε 10 Παπασταύρου».
Κι αυτό κάνει αρκετούς να αναρωτιούνται και να ψιθυρίζουν διάφορα, περί των ορίων της πολιτικής εμπιστοσύνης.
Πολύ κοντά βεβαίως στον Κυριάκο και άνθρωπος με εμπειρία σε δύσκολες αποστολές είναι και ο Γιώργος Γεραπετρίτης, ο οποίος όμως φέρεται να προαλείφεται για το υπουργείο Εξωτερικών, στη θέση του Νίκου Δένδια.
ΥΠΟΥΡΓΕΙΑ: Το τι θα γίνει ακριβώς θα εξαρτηθεί σε μεγάλο βαθμό από τις έδρες, το βασικό στοιχείο που περιμένει να μάθει το βράδυ της Κυριακής η αγορά -και όχι μόνον αυτή βεβαίως. Για την ακρίβεια, πόσο πάνω ή κάτω από το 160 θα πάει.
Πρόκειται για αριθμό γύρω από τον οποίο περιστρέφονται οι περισσότερες δημοσκοπικές προβλέψεις, αλλά θα εξαρτηθεί α) από το τι ποσοστό θα πάρει το πρώτο κόμμα (με 4 μπροστά έχει αυτοδυναμία σε κάθε περίπτωση) και β) από το τι ποσοστό των ψήφων θα μείνει χωρίς εκπροσώπηση. Δηλαδή από το αν η Βουλή θα είναι πεντακομματική ή θα φτάσει να γίνει έως και οκτακομματική. Το πρώτο θεωρείται περίπου δεδομένο, ωστόσο για το δεύτερο σαφής απάντηση δεν υπάρχει.
Διότι μιλάμε για 4-5 κόμματα που είναι λιγότερο ή περισσότερο κοντά στα όρια εισόδου (3%) και πέφτουμε πάνω στην περίφημη «πιθανότητα στατιστικού λάθους». Και όσο λιγότερα τα κόμματα τόσο περισσότερες οι έδρες για τον πρώτο.
Από αυτή την αριθμητική όμως, των εδρών, εκτιμά η αγορά ότι θα εξαρτηθούν οι πραγματικοί βαθμοί ελευθερίας του πρωθυπουργού να κάνει ό,τι θέλει με το υπουργικό συμβούλιο, χωρίς να λογαριάζει γεωγραφικές και εσωκομματικές ισορροπίες. Υπό αυτή την έννοια, τα περισσότερα απ' όσα γράφονται αναφέροντας ονόματα είναι στην καλύτερη περίπτωση πληροφορίες που τελούν υπό αίρεση και στη χειρότερη, ευσεβείς πόθοι.
Αυτό που φαίνεται πάντως με βάση τα σενάρια είναι ότι υπάρχει μια διάθεση υποβάθμισης συγκεκριμένων προσώπων, όπως ο Νίκος Δένδιας (ως Καραμανλικός και οιονεί δελφίνος), ο Χρήστος Σταϊκούρας (ως Καραμανλικός και εκπρόσωπος της «λαϊκής» δεξιάς) και ο Άδωνις Γεωργιάδης (ως ιδιαίτερα δημοφιλής στον χώρο, αλλά με συχνά ακραίες απόψεις, προερχόμενος από το ΛΑΟΣ). Υπάρχουν και αρκετοί άλλοι, απομονώνουμε όμως τους συγκεκριμένους διότι θεωρούνται δραστήριοι και επιτυχημένοι στο έργο τους.
Ειδικά δε για τον Δένδια, τα όσα ακούγονται για μετάθεση στο υπουργείο Άμυνας μάλλον δεν… χρυσώνουν το χάπι. Τις τελευταίες δεκαετίες, το Υπουργείο Εξωτερικών θεωρείται θέση που ωθεί προς μελλοντική πρωθυπουργία, ενώ το Άμυνας δεν έχει την πολιτική αίγλη που είχε σε μακρινά χρόνια του παρελθόντος.
Μοιάζει λίγο με προσπάθεια τιμητικής… αποστρατείας, από τις διαδικασίες διαδοχής, όταν αυτές προκύψουν (για τη συγκεκριμένη περίπτωση, υπάρχουν και άλλες, πιο συνωμοσιολογικές θεωρίες, ενόψει της πιθανής προσπάθειας ελληνοτουρκικής προσέγγισης με «διαιτητή» τη Δύση).
Κάποιοι μάλιστα στη Νέα Δημοκρατία ψιθυρίζουν ότι οι απόψεις που εξέφρασε μέσω ΣΚΑΪ για ακρίβεια και τουρισμό, μακριά από το πανηγυρικό κλίμα, ήταν μια πρώτη… διπλωματική αντίδραση.
Είναι επίσης προφανές ότι οι «περισσότερες γυναίκες» και οι νέες μεταγραφές από το πάλαι ποτέ ΠΑΣΟΚ (Γιώργος Φλωρίδης, ενδεχομένως Γιάννης Μανιάτης και Άννα Διαμαντοπούλου), μαζί με γενικότερη ανανέωση εσωκομματικών προσώπων, δεν «χωρούν» στο υπουργικό συμβούλιο, χωρίς να υπάρξουν δυσαρεστημένοι, εκτός κι αν ξεχειλώσει εντελώς ο αριθμός των υπουργικών θέσεων.
ΥΓ: Ο Κώστας Καραμανλής του Αχιλλέα θεωρείται εκ των προτέρων «καμένο χαρτί» λόγω Τεμπών και θα βρεθεί στον πάγκο.
ΥΠΟΥΡΓΕΙΟ ΥΓΕΙΑΣ: Επειδή ο χώρος βρέθηκε στο επίκεντρο του προεκλογικού ενδιαφέροντος (καθώς διαπιστώθηκε ότι αποτελεί μεγάλη προτεραιότητα για τους πολίτες), θα αναφερθούμε στα δύο σενάρια που κυκλοφορούν. Το ένα είναι ότι το υπουργείο θα… ψιλοπρασινίσει, με επικεφαλής τον Μιχάλη Χρυσοχοΐδη και παραδίπλα του την Ειρήνη Αγαπηδάκη.
Το δεύτερο σενάριο έχει μεγαλύτερο ενδιαφέρον και το σημειώνουμε: Να αναλάβει ο ίδιος ο Κυριάκος το υπουργείο Υγείας για ένα διάστημα (κάτι που μπορεί να συνδυαστεί με τις δηλώσεις του ότι θεωρεί «προσωπικό στοίχημα» τη βελτίωση του συστήματος Υγείας στη νέα τετραετία), πιθανώς 12μηνο, προκειμένου να αποκτήσει προσωπική γνώση των προβλημάτων του χώρου και να αναδείξει τη σημασία που δίνει στον τομέα.
ΨΗΦΙΑΚΗ ΔΙΑΚΥΒΕΡΝΗΣΗ: Το «ομάδα που κερδίζει δεν την αλλάζεις» είναι γνωστό σε όλους. Το ερώτημα είναι αν αρχίζεις το rotation γιατί έχεις κενά σε άλλες θέσεις. Κι αν παίρνεις τον «γκολτζή» που σε έβγαλε ασπροπρόσωπο, εντός αλλά και εκτός της χώρας, δηλαδή τον Κυριάκο Πιερρακάκη, και τον πας να κάνει το... σέντερ μπακ σε υπουργείο με προβλήματα, αναιρώντας έτσι την εμπειρία που έχει αποκτήσει σε ένα συγκεκριμένο και εξαιρετικά στρατηγικό χώρο, αυτόν της ψηφιακής μεταρρύθμισης.
Πολλοί στην αγορά δεν βλέπουν με καθόλου κακό μάτι τη διεύρυνση του χαρτοφυλακίου του Πιερρακάκη (με το Εσωτερικών), αλλά ανησυχούν με το ενδεχόμενο να περάσει η ψηφιακή διακυβέρνηση σε άλλα χέρια χωρίς σχετική εμπειρία και γνώση, όταν η προσπάθεια κάθε άλλο παρά έχει ολοκληρωθεί.
ΝΑΥΤΙΛΙΑ: Οποιος να 'ναι, αρκεί να μην είναι ο... Γιάννης Πλακιωτάκης, λένε με μια δόση υπερβολής πολύ σοβαροί ναυτιλιακοί κύκλοι, οι οποίοι παραδέχονται ότι η τοποθέτηση έγινε με τη συναίνεση του κλάδου, αλλά η επιλογή αποδείχτηκε... μεγάλη πατάτα.