ALUMIL: Η εταιρεία, από τις μεγαλύτερες της χώρας στον χώρο της διέλασης και παραγωγής αρχιτεκτονικών συστημάτων αλουμινίου, έκλεισε στην Ουκρανία αλλά διατηρεί την παρουσία της στη Ρωσία.
Η θυγατρική του ομίλου Alumil στην Ουκρανία, που λειτουργεί από το 1999, έχει σταματήσει τη λειτουργία της λόγω του πολέμου. Οι εργαζόμενοι εκεί είναι ασφαλείς, όπως μεταφέρει στη στήλη πηγή της εταιρείας, σημειώνοντας ότι αυτό είναι προτεραιότητα.
Την ίδια στιγμή, η θυγατρική στη Ρωσία δεν έχει σταματήσει τη λειτουργία της. Σε ερώτημα της στήλης γύρω από το οικονομικό αποτύπωμα αυτής της δραστηριότητας στον όμιλο και τις προθέσεις της διοίκησης, η απάντηση είναι: «Λόγω της ρευστότητας της κατάστασης και των δυναμικών εξελίξεων που λαμβάνουν χώρα, η εταιρεία μας δεν θα ήθελε να επεκταθεί περαιτέρω την τρέχουσα χρονική περίοδο».
Κάτι σαν βλέποντας και κάνοντας…
ΚΥΡΩΣΕΙΣ: Η στήλη δεν είναι καθόλου σίγουρη ότι έχει γίνει αντιληπτό σε όλο του το εύρος το φάσμα των συνεπειών από τον οικονομικό πόλεμο κατά της Ρωσίας, για τον υπόλοιπο πλανήτη.
Οι παράπλευρες απώλειες θα είναι τεράστιες.
Προς το παρόν, η εντυπωσιακή αύξηση των τιμών στα «μόνιτορ», είτε πρόκειται για το πετρέλαιο, είτε για μέταλλα, είτε για γεωργικά εμπορεύματα, δεν έχει ολοκληρώσει την κίνησή της, αλλά και δεν έχει προλάβει στις περισσότερες περιπτώσεις να περάσει στις τσέπες του καταναλωτή και στα οικονομικά στοιχεία των χωρών.
Οπως αναφέρει ο Economist, η Ρωσία κατατάσσεται στην πρώτη, δεύτερη και τρίτη θέση, αντίστοιχα, μεταξύ των εξαγωγέων φυσικού αερίου, πετρελαίου και άνθρακα παγκοσμίως. Η Ρωσία αντιπροσωπεύει επίσης το ήμισυ των εισαγωγών ουρανίου της Αμερικής. Προμηθεύει το ένα δέκατο του παγκόσμιου αλουμινίου και χαλκού και το ένα πέμπτο νικελίου ποιότητας μπαταρίας.
Η κυριαρχία της σε πολύτιμα μέταλλα όπως το παλλάδιο, «κλειδί» στην αυτοκινητοβιομηχανία και τη βιομηχανία ηλεκτρονικών, είναι ακόμη μεγαλύτερη. Είναι επίσης μια κρίσιμη πηγή σιταριού και λιπασμάτων.
Η JPMorgan αναμένει ήδη ότι η παγκόσμια οικονομία θα αναπτυχθεί κατά 0,8 ποσοστιαίες μονάδες λιγότερο το 2022 από ό,τι μια εβδομάδα πριν από την εισβολή, με την ευρωζώνη να δέχεται πλήγμα... 2,1 ποσοστιαίων μονάδων!
Για τις φτωχότερες χώρες, η άμεση απειλή είναι αυτή των ελλειμμάτων τρεχουσών συναλλαγών. Η ανάλυση του The Economist δείχνει ότι αν όλα τα άλλα είναι ίσα, το πετρέλαιο στα 150 δολάρια το βαρέλι για ένα έτος θα προκαλούσε βύθιση των τρεχουσών συναλλαγών 37 εισαγωγέων πετρελαίου κατά 2,3 ποσοστιαίες μονάδες κατά μέσο όρο.
Ακόμη χειρότερη ενδέχεται να αποδειχθεί η κατάσταση στον χώρο των τροφίμων. Η ζημιά στην παγκόσμια προσφορά τροφίμων θα επεκταθεί πολύ πέρα από τα σιτηρά -και θα διαρκέσει περισσότερο από τον ίδιο τον πόλεμο. Μαζί η Ρωσία και η Ουκρανία εξάγουν το 12% των θερμίδων που διακινούνται παγκοσμίως. Κατατάσσονται μεταξύ των πέντε κορυφαίων εξαγωγέων πολλών ελαιούχων σπόρων και δημητριακών, από κριθάρι και καλαμπόκι μέχρι ηλίανθους, που καταναλώνονται από ανθρώπους και ζώα. Η Ρωσία από μόνη της είναι ο μεγαλύτερος προμηθευτής βασικών συστατικών για την παραγωγή λιπασμάτων, χωρίς τα οποία οι καλλιέργειες παραπαίουν ή χάνουν θρεπτικά συστατικά.
Η απόσταση μέχρι μια «επιδημία πείνας», ειδικά σε φτωχότερες χώρες της Μέσης Ανατολής, της Αφρικής και της Ασίας, ακόμη και της Λατινικής Αμερικής, δεν είναι μεγάλη. Και μπορεί να φέρει ραγδαίες γεωπολιτικές ανατροπές, όπως συνέβη και με τη λεγόμενη «Αραβική άνοιξη».
Το πλήγμα όμως θα είναι βαρύ και για την ελληνική οικονομία, ήδη σημαδεμένη από τα πλήγματα των προηγούμενων κρίσεων.
ΕΥΡΩ: Διευθύνων σύμβουλος κλωστοϋφαντουργικής εταιρείας είχε κρεμάσει πριν από πολλά χρόνια στο γραφείο του, κάδρο με τη φωτογραφία του Μάριο Ντράγκι -διοικητή τότε της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας- καθώς με την πολιτική του είχε ωθήσει τη συναλλαγματική ισοτιμία του ευρώ από το 1,50 κοντά στο 1,10.
Ο λόγος ήταν απλός: Με χαλαρό ευρώ, τα δολαριακά αποτιμώμενα ανταγωνιστικά προϊόντα από Τουρκία και Νοτιοανατολική Ασία έρχονταν πιο ακριβά στην Ευρώπη, οπότε αφηνόταν χώρος και στις ελληνικές εταιρείες να προχωρήσουν σε αξιοσημείωτες εξαγωγές. Επίσης, κάθε φορά που υποχωρούσε η ισοτιμία του ευρώ, πολλές επιχειρήσεις διαφόρων κλάδων πανηγύριζαν όπως για παράδειγμα οι τουριστικές (η χώρα γινόταν φτηνότερη στους Αμερικανούς, Καναδούς και Αυστραλούς τουρίστες), ή εκείνες που προχωρούσαν σε εξαγωγές προς τις ΗΠΑ.
Αυτές τις μέρες, το ευρώ έχει υποχωρήσει ακόμη χαμηλότερα από τότε (φλερτάρει με το ένα προς ένα σε σχέση με το δολάριο), πλην όμως ελάχιστοι αναφέρονται στο συγκεκριμένο θέμα.
Οι αβεβαιότητες, άλλωστε, είναι τόσο μεγάλες και οι επιπτώσεις από τον πληθωρισμό τόσο έντονες, έτσι ώστε το χαλαρό νόμισμα να θεωρείται ζήτημα… δευτερεύουσας σημασίας.
ΠΑΠΟΥΤΣΑΝΗΣ: Μετά και τη νέα αύξηση καθαρών κερδών που σημείωσε πέρυσι (στα 4,92 εκατ. ευρώ), η μετοχή της Παπουτσάνης διαπραγματεύεται με P/Ε 12,9 και με μερισματική απόδοση 2,1%, αν λάβουμε υπόψη μόνο το μέρισμα που προτίθεται να προτείνει η εισηγμένη στην επικείμενη τακτική γενική συνέλευση των μετόχων (0,05 ευρώ).
Άλλωστε, η διοίκηση της Παπουτσάνης έχει αφήσει ανοιχτό το ενδεχόμενο και για δεύτερη χρηματική διανομή μέσα στη φετινή χρονιά (όπως έκανε πέρυσι και πρόπερσι), καθώς το 0,05 ευρώ αποτελεί μόλις το 27,5% των καθαρών κερδών του 2021, ενώ ο δείκτης ρευστότητάς της «καθαρό χρέος προς EBITDA» ανέρχεται στο πολύ ικανοποιητικό 1,24.
Να σημειωθεί πως η εταιρεία είχε προϋπολογίσει για φέτος νέα άνοδο των οικονομικών της επιδόσεων, πλην όμως η πολεμική σύρραξη στην Ουκρανία έχει καταστήσει οποιαδήποτε πρόβλεψη επισφαλή.
ΥΓ: Πριν από μια δεκαετία, πολλοί θεωρούσαν την εταιρεία «ξεγραμμένη» και ελάχιστoι πίστευαν πως θα μπορούσε να ακολουθήσει το εκρηκτικό turn around story που βιώνουμε κατά τα τελευταία χρόνια.