Για όσους δεν το έχουν αντιληφθεί, στο σκηνικό του εξελισσόμενου σίριαλ της ΕΛΛΑΚΤΩΡ φιγουράρουν σήμερα τρεις πρωταγωνιστές, μια προσωπικότητα που εμφανίζεται να λειτουργεί ως… «τσόντα» κι ένας αφανής παίκτης, που όμως μοιάζει αιχμάλωτος.
Ο βασικός παράγων της πλοκής, ένας πρωταγωνιστής-καμπαλέρο, είναι η ολλανδική Reggeborgh, που εμφανίζεται να κοιτάει ολίγον... αφ' υψηλού την κατάσταση, έχοντας ισχυρές οικονομικές δυνατότητες, διεθνή παρουσία, επαφές, γνωριμίες και τα λοιπά γνωστά.
Εντούτοις, στην περίπτωση της ΕΛΛΑΚΤΩΡ, ο ισχυρός αυτός παίκτης εμφανίζει αδυναμίες. Διότι το σχόλιο της τρέχουσας διοίκησης προς τους μετόχους, για την πρόταση της Reggeborgh, θέτει θέματα που μοιραία θα απασχολούσαν κάθε μέτοχο, ιδίως όταν η ολλανδική πλευρά δεν έχει ξεκαθαρίσει τη θέση της για το πώς βλέπει το μέλλον του ομίλου.
Κακά τα ψέματα, η άποψη ότι οι Ολλανδοί απλώς θα κάθονται να κοιτάνε τα δύο άλογα στα οποία θα έχουν επενδύσει (ΓΕΚ ΤΕΡΝΑ και ΕΛΛΑΚΤΩΡ) να τρέχουν σε παράλληλες κούρσες ανάπτυξης και τις διοικήσεις να… σφάζονται για τη νίκη, δεν ακούγεται ιδιαίτερα πειστική. Εδώ δεν έχουμε να κάνουμε με... startups, αλλά με δύο μεγάλους παίκτες της ίδιας αγοράς, που συχνά έχουν αντικρουόμενα συμφέροντα. Κι απ' ό,τι φαίνεται, αυτό έχει οδηγήσει σε ερωτήματα από τις αρχές ανταγωνισμού, ευρωπαϊκές και ελληνικές, πριν ακόμη φτάσουμε στη συνέλευση και ίσως στην πλήρη αποκάλυψη των εκατέρωθεν ποσοστών!
Δεύτερος πρωταγωνιστής, η Invesco των Μπάκου-Καϋμενάκη, που εμφανίζεται να «θέλει» αλλά πρέπει να αποδείξει ποικιλοτρόπως ότι… «μπορεί» να παίξει σε τέτοια επίπεδα. Το γεγονός ότι ανακοινώθηκε καθυστέρηση στην ενεργοποίηση της γνωστής συμφωνίας για το 18,5%, προκειμένου να γίνει -όπως δηλώθηκε- τροποποίηση και αύξηση του αντικειμένου της, μόλις χθες, δηλαδή 2 μέρες… κατόπιν εορτής, αποτελεί αν μη τι άλλο επικοινωνιακή «ήττα», αφού εγείρει δικαίως ερωτήματα αξιοπιστίας.
Γι' αυτό κι εξακολουθεί προφανώς να ισχύει η χθεσινή παρατήρηση της στήλης ότι αν δεν γίνει σύντομα μεταβίβαση των σχετικών μετοχών (και σε κάθε περίπτωση σε εύλογο διάστημα πριν τη συνέλευση), θα γελάσει κι ο κάθε πικραμένος.
Δεν μπορεί επίσης να μείνει ασχολίαστο το γεγονός ότι και η πλευρά της Invesco, παρότι της ζητήθηκε όπως μαθαίνουμε, δεν έχει ακόμη δώσει επίσημα στρατηγικό στίγμα τού πώς βλέπει το μέλλον της ΕΛΛΑΚΤΩΡ και του τρόπου με τον οποίο προτίθεται να συνεισφέρει σε αυτό.
Τρίτος πρωταγωνιστής ο Σάκης Καλλιτσάντσης, που είτε διατηρεί είτε όχι τις μετοχές του, είναι η σημερινή ηγετική φυσιογνωμία της ΕΛΛΑΚΤΩΡ. Κι αφής στιγμής δεν δέχτηκε τις όποιες προτάσεις των Ολλανδών, δεν συντάχθηκε μαζί τους, εκ των πραγμάτων συμπλέει με τους εφοπλιστές της Invesco, προφανώς εναντίον της αλλαγής ΔΣ που προτείνουν οι Ολλανδοί.
Ωστόσο και στην περίπτωσή του, το τοπίο είναι «θολό». Δεν είναι καθόλου σύνηθες για φυσιογνωμία που έχει ταυτιστεί με μια εταιρεία, να διαφωνεί με κάποιον επενδυτή, να πουλάει τις μετοχές του σε άλλον, αλλά να μένει και στο προσκήνιο, επηρεάζοντας εξελίξεις.
Ο ίδιος πάντως δηλώνει ότι θα έβλεπε την υπόθεση διαφορετικά, αν είχε προταθεί άλλο ΔΣ από τους Ολλανδούς. Στο τελευταίο, ασχέτως αν το εννοεί ή όχι, δεν φαίνεται να έχει επί της ουσίας άδικο. Διότι, συν τοις άλλοις, από τη «σύνθεση» του ΔΣ που προτείνει η Reggeborgh «λάμπει» δια της… απουσίας της η φυσιογνωμία με την πλούσια εμπειρία στις κατασκευές και την ενέργεια, χώρους έτσι κι αλλιώς δύσκολους και άκρως «τεχνικούς».
«Τσόντα» στην υπόθεση είναι ο έτερος Καλλιτσάντσης, ο αδελφός του Σάκη, Δημήτρης. Ο οποίος παραιτήθηκε μεν από το ΔΣ, δεν εμπόδισε όμως, είτε διότι δεν μπορούσε είτε διότι δεν ήθελε, την πώληση μετοχών στους εφοπλιστές, μέσω της κοινής εταιρείας των δύο αδελφών με τη Farallon. Ωστόσο, λόγω κακών σχέσεων με τον αδελφό του, εμφανίζεται να είναι με την πλευρά των Ολλανδών, τροφοδοτώντας την με (αγνώστου προς το παρόν σημασίας) στοιχεία, όπως υποστηρίζουν οι «κακές γλώσσες».
Πόσο χρήσιμη θα αποδειχθεί η «τσόντα», δύσκολο να το πει κανείς. Ωστόσο ακόμη και αν εικάσουμε τη χειρότερη (για τη διαφάνεια και την εταιρική διακυβέρνηση) περίπτωση, επειδή δεν υπάρχει εξ όσων γνωρίζουμε… γυνή στην υπόθεση, δύσκολο να δούμε επανάληψη του «έργου» με την Creta Farm, όπου το «αδελφοκτόνο» συναίσθημα επικράτησε κάθε λογικής και τα έκανε όλα… ρημαδιό.
Ποιος μοιάζει να είναι αιχμάλωτος; Ο Λεωνίδας Μπόμπολας. Ο οποίος, ως γνωστόν, παραχώρησε στους Ολλανδούς το δικαίωμα να αγοράσουν τις μετοχές του, δικαίωμα που λήγει στις αρχές Μαρτίου, αλλά δεν συνιστά υποχρέωση των τελευταίων να αγοράσουν τις μετοχές του.
Με άλλα λόγια, οι Ολλανδοί έχουν σήμερα εξασφαλισμένη την υποστήριξη Μπόμπολα στην επικείμενη συνέλευση, εκείνος όμως δεν έχει καθόλου σίγουρο ότι θα αγοράσουν τις μετοχές του. Που σημαίνει ότι έχοντας πληρώσει μόνο για το 14,2%, οι Ολλανδοί θα έχουν μαζί τους ένα πρόσθετο 12,5%, έναντι... υποσχετικής χωρίς δεσμεύσεις.
Ή τουλάχιστον έτσι είναι με βάση τα όσα ανακοινώθηκαν για τη συμφωνία τους.